Pasen

wo 8 apr 2020, 9:00 Column

Deze week gedenken we de man die op Goede Vrijdag zijn gewisse dood aan het kruis tegemoet ging. Bij mij doemt de vergelijking op met die, misschien wel, 100.000 mensen in Amerika die ook hun dood tegemoet gaan, om dan in lijkzakken en -kisten met een heftruck in een vrachtwagen geladen te worden. Overdreven? Hopelijk wel.

Ik schrijf deze column op 1 april, de verjaardag van mijn vader zaliger. Die leerde mij om op Palmzondag een palmtakje bij de bollen te zetten. Ben ik altijd blijven doen. Hopelijk kan ik ook dit jaar een gewijd takje bemachtigen. Nu is alles wel heel anders.

Op het bedrijf proberen we met Pasen “los” te zijn. Verreweg het meeste gaat naar de porriehoop. De tijdelijke medewerkers gaan dan naar huis, de vaste - gaan Pasen vieren.

Nijpend wordt de situatie voor de schoolkinderen. Die zijn geneigd te denken dat de vakantie al begonnen is. Hun moeder moet ze aan de haren naar hun huiswerk slepen. De trampoline pas om half vier!

Dan de bloemen: de directeur van de veiling legt het voor de radio nog eens haarfijn uit. Dertig procent van vorig jaar mag geveild worden en dat brengt dan ook nog eens de helft op.

Subsidie op loonkosten lijkt dan wel heel veel, maar de arbeid van een jaar ervoor gaat ook naar de afvalhoop! Als er al een vergoeding voor gederfde omzet komt, wie bepaalt het dan? Wat te doen met collega’s die ondanks alles toch plussen?

Ongehinderd door alle corona-perikelen komen de bollenvelden ook dit jaar weer in bloei. Weliswaar niet bewonderd door een jaarlijks miljoenenpubliek, maar toch.

Parafraserend van een Fries spreekwoord: “De natuur hjâlt gin skoft”. Dit alles luid bejubeld door vele kieviten, leeuweriken en scholeksters.

Ik wens u alle een “zalig gezond” Pasen!

Aad van Ruiten