Klapper

Natuurlijk herinnert u zich u zich nog dat er rond de Kerstdagen reclame werd gemaakt voor de grootse eindejaarsloterij. U moest wel gek zijn om er niet aan mee te doen. Er stond u een grote klapper te wachten, weliswaar geen garantie, maar toch! Dat bracht mij er toe om wat te mijmeren over de kans dat een kweker een klapper met zijn bollen maakt. Er zijn wel een paar gevallen geweest.

Ik herinner me dat er in de jaren '60 van de vorige eeuw een bijzonder mooie, grote, witte lelie was, Casa Blanca, die uit Amerika kwam. Een paar jongens hier vroegen kwekersrecht aan (een patent op planten) en hebben er bijna 20 jaar van geprofiteerd. Deze uitzonderlijke lelie wilde iedere bloemist hebben; er waren er steeds tekort. In die tijd waren er ook gekleurde lelies, die ooit ergens in het wild gevonden waren, maar voor de teelt niet zo gemakkelijk bleken. Dat veranderde toen uit een kruising de oranje Enchantment gevonden werd. Slimme jongens, die op het bollenlaboratorium werkten, zagen hoe deze lelie snel vermeerderd kon worden: je kunt namelijk de schubjes van de leliebol afbreken en prepareren. Na een warmtebehandeling krijg je tientallen kleintjes.

De tulpen-kruisingen bij Dirk Lefeber waren ook een echte klapper: de darwinhybriden waren geboren. Tulpen met een ongekende groeikracht en dito vlammend-rode kleuren. Die ene met een afwijkende bonte kleur werd Gudoshnik (clown) genoemd. Later maakten meerdere kwekers furore met de gele en vooral met de rode dubbele verlopingen.

Bij de narcissen bracht Matteus Zandbergen de eerste Tête à Tête mee uit Engeland. Die werd in kennerskring eerst verguisd, was op een potje niet houdbaar genoeg. Later werden ze het gezicht van de narcissen in huis! Bij de hyacinten vond een kweker in De Zilk een blauwe tussen de rose Pink Pearl. Het kwekersrecht ervan verloopt volgend jaar, maar het was een klapper van jewelste.

Een volgende keer heb ik er nog wel een paar. Het verhaal van de gladiool Jolie Coeur bijvoorbeeld is de moeite waard.

Aad van Ruiten