Hyacint

In alle publiciteit over de bollen, speelt de tulp een hoofdrol. Het imago van Holland wordt bepaald door molens, klompen, maar vooral tulpen. In de economie-lessen wordt ook altijd de tulpenmanie en de krach in 1637 als voorbeeld gesteld, hoe fout het kan gaan.

De hyacint lijkt aan die aandacht te ontsnappen, niet helemaal terecht. Ik heb er Krelage's "Drie eeuwen bollenexport" maar eens op nageslagen. De hyacint, oorspronkelijk ook uit Klein Azië, wordt voor het eerst beschreven in 1562. Volgens de overlevering ontsproten uit het bloed van de jongeling Hyakinthos, dodelijk geraakt door de van richting veranderde werpschijf van Apollo. Omdat ze in het Oosten het eerst gevonden werden: aangeduid met Hyacinthus orientalis.

Haarlemse kwekers hebben eeuwenlang de teelt beheerst. George Voorhelm moet zeker genoemd worden. Rond 1733 liepen de prijzen dusdanig op dat het op een hyacinten-manie begon te lijken; vooral voor de honderden dubbele soorten. 500 tot 800 gulden per stuk was geen uitzondering. Vermeldenswaard is de uitgebreide hyacintenteelt rond Berlijn. In 1836 schreef Krelage dat hij verbaasd was over de omvang daarvan.

Nu de huidige tijd. Op een beperkt areaal in Frankrijk na, worden bijna alle hyacinten in Nederland geteeld. Zowel voor de droogverkoop als voor de broeierij van bollen-op-pot of voor snijhyacinten. De teelt is dusdanig moeilijk dat het areaal al een paar jaar krimpt. Wegvallen van goede gewashulpmiddelen, alsmede beperkt goede grond zijn daar de oorzaak van.

Toch blijft de hyacint, vooral als kerstbloem, nog heel populair. De voorjaarsgeur is hier ook zeker debet aan. Gek genoeg doen de oude soorten het nog steeds heel goed. Vernieuwing is er zeker, vooral in het snijsortiment, toch blijft het lastig. Kortom, gaat u zeker naar de Keukenhof waar de eerste show die van de hyacinten is, of wacht tot het Corso langskomt.

Daar zijn ze op wagens geprikt, niet minder kleurrijk!

Aad van Ruiten