Voorjaar

Wij kunnen het ons niet voorstellen dat er in heel veel landen geen voorjaar is. De meestal pittige winter gaat bijna plotseling over in de zomer. De zon heeft dan al zoveel kracht dat die de sneeuw in korte tijd wegbrandt. De bollenverkopers houden daar rekening mee. De heel vroege tulpen, de kaufmaniana’s en de fosteriana’s zijn niet zo populair voor landen met zo’n landklimaat. Daarvoor zijn de robuuste langsteligen het meest geschikt.

In Nederland beleven we dit jaar ook zoiets. Late kou en veel sneeuw remde de opkomst van de bollen af. Plotseling wordt het half februari zo warm dat er code rood voor het stuifmeel van de bomen gegeven wordt. De narcissen schieten de grond uit, zij het dat ze met zeer korte steeltjes bloeien. Hoe moet het nu met de plukkertjes, die je normaal al zeer vroeg in het jaar bij Albert Hein ziet? Veelal komen ze uit Cornwall. Daar is een schreeuwend tekort aan plukkers. De Engelsen zelf plukken niet, dat doen de internationale werkers, vaak uit Roemenië of zelfs Letland. Brexit en vooral corona gooien roet in het eten. Wat nu? Dan maar tulpjes uit Holland. Daar zijn de nodige andere kapers op de kust. De Vrouwendag op 8 maart zorgt voor een enorme spanning op de bloemenmarkt. De, in Rusland heel populaire chrysanten zijn weken geleden al verstuurd; nu de tulpen. De versoepeling van de lock down in landen om ons heen en het mooie weer zorgen bovendien voor een run op bloemen en planten. De handel heeft bijna geen voorraad aangehouden zodat nu de vraag van alle kanten komt. Ook lijken de kwekers minder voor de Paastijd opgeplant te hebben. Angstig als ze waren voor een weggooi-drama, zoals vorig jaar.

Kortom, bij ons is het voorjaar als vanouds: hollen of stilstaan!

Aad van Ruiten