Dirigeren is een kunst

Onze buurman in Maassluis was zeeloods. Zijn taak was het naar binnen en naar buiten loodsen van grote zeeschepen die de haven van Rotterdam aandeden. En met groot bedoel ik dan ook echt: groot.

Eén keer liep dat vreemd af: het woei, eenmaal buitengaats, te hard voor de loodsboot om langszij te komen en hem via een touwladder van boord te laten gaan. Het vroor, dus was het dek te glad om daar vanaf in een helikopter te klimmen. Hij moest mee, met de vracht, richting Engeland. Ook daar kon hij niet van boord – het schip voer door naar Spanje, met die Rotterdamse havenloods. Daardoor was hij niet op tijd thuis om met z'n kinderen Sinterklaas te vieren. Die hadden natuurlijk de dag erna wel een mooi verhaal om op school te vertellen: 'papa moest met de boot mee naar Spanje.' Maar het loodsen ging hem goed af, geloof ik. Om de aanstaande fusie tussen Noordwijk en Noordwijkerhout goed te laten verlopen, is er (voor zover ik dat vanuit het reeds lang gefuseerde Warmondse kan bezien) ook de nodige stuurmanskunst nodig. Schipperen en laveren, om zonder al te veel averij per 1 januari a.s. van start te kunnen gaan. Het initiatief van de Harpe Davids om een heuse Maestro-competitie op te zetten tussen vier Noordwijkers en vier Noordwijkerhouters is daarom meer dan alleen een ludieke aanloop naar de fusie. Samenspel en maatvoering geven de toon aan. Zaterdag aanstaande is de tweede ronde: vier aspirant Maestro's zijn nog over. Ik wrijf het er even in: drie uit Noordwijkerhout, één uit Noordwijk. Verder bedoel ik daar niets mee. Wilt u erbij zijn in de Duinpan dan moet u rap zijn, want er zijn bijna geen kaartjes meer (haast u naar Van der Meer of Wagenaar & Van Halem). Daarbij heb ik gehoord wat deze geschiedenis de Harp kost. Dat is niet mis. Wanneer u kaartjes hebt, neem dan ook uw portemonnee mee – er wordt gecollecteerd. Onder het spelen moet het stil zijn. Briefgeld maakt het minste geluid. Het is maar dat u het weet. En als u nou denkt dat dirigeren een makkie is, bedenk dan dat de beste stuurlui altijd aan de wal staan. Nou ja, soms varen ze mee naar Spanje.

egbert van der weide