Geheugenplaatjes

Hoeveel foto's/filmpjes heeft u van uzelf als baby, peuter, kleuter of tiener? Zij die geboren zijn vanaf 1990 zullen wellicht antwoorden: ontelbaar. Geboren in de jaren '80 of daarvoor? Dan slinkt het aantal (bewegende) beelden met rasse schreden. Ben je een tweede kind, zijn er al minder. En heb je de pech de derde, vierde of zoveelste nakomeling te zijn, is het nagenoeg mission impossible om nog iets blijvend toonbaars te ontdekken van jezelf als kind.

Ik had de mazzel dat mijn vader gék was op filmen. Hij had zo'n Super-8 camera die elke vakantie mee ging. Eenmaal thuis was hij uren zoet met het zorgvuldig aan elkaar plakken van de ontwikkelde filmpjes. Het resultaat werd getoond op een wit scherm: een omhooggetrokken doek uit zo'n grijze metalen buis die met drie wankele uitgeklapte poten in de huiskamer stond. Lichten uit, gordijnen dicht, anders zag je niks.

Prrrrrrrrr. Het geluid van de projector was het enige dat je hoorde. Want de film zelf had geen geluid. Mijn broer en ik op het strand in Noordwijk. Ik was denk ik een jaar of 6.

Toen mijn dochter de beelden zag zei ze: 'Kijk, mama, dat ben ik! Maar... hoe kan dat? Ik herinner me dit helemaal niet!' Grappig. Ze herkent zichzelf in mij als kind. Maar dit terzijde.

Ik herinner me dat strand, die vakantie.... maar lang niet alles. Slechts aan de hand van het filmpje dat mijn vader maakte. Ik heb een handjevol foto's van mezelf als baby. Een paar schoolfoto's van de kleuter- en lagere school en van mijn tienertijd veelal vergeelde foto's die je in zo'n zelfklevend album plakte. Daaromheen zijn voor een groot deel mijn vroegste jeugdherinneringen gevormd.

Hoe zit dat met de jeugdherinneringen van de millennium baby's? Van mijn kinderen zijn er legio (bewegende) babybeelden.

En dag in dag uit maken ze tot vervelends toe, aan de lopende band foto's en filmpjes van elkaar, hun omgeving en zichzelf.

Van mijn pasgeboren stiefkleinkind zijn in de drie weken dat ze nu op de wereld is misschien al 1000 foto's genomen. Bizar! Ik ben zo enorm benieuwd hoe op lange termijn het geheugen zich ontwikkelt bij deze kinderen.

Zoals ik dingen kan vergeten, is soms verontrustend. Het hoort bij de leeftijd zullen we maar hopen. Maar het haarscherpe geheugen van mijn kinderen vind ik ook opvallend.

Heeft het misschien te maken met die enorme, niet te stoppen hoeveelheid aan beeldmateriaal in hun leven?

Caroline Spaans

redacteur Noordwijkerhouts Weekblad