Curlingouders

Vooropgesteld: het is geenszins mijn bedoeling met deze sport of derzelver beoefenaars de spot te drijven. Dat het er wat mallotig uitziet ligt waarschijnlijk aan mij. Beauty is in the eye of the beholder, wist Shakespeare al – en dat geldt dus ook voor iets als lelijkheid.

Niettemin is het, voor een zuiver begrip van wat ik wil zeggen, goed om de verrichtingen bij het curlspel voor ogen te hebben. Iemand brengt op het ijs met een sierlijke beweging een zware steen aan het schuiven met de bedoeling die zo centraal mogelijk terecht te laten komen – in de cirkel, het liefst op de stip. Daarbij mogen de stenen van de tegenpartij gerust worden weggeketst. Een soort winter-jeu de boules. Zodra die steen is weggezwiept, komen teamgenoten van de gooier in actie. Met kleine bezempjes maken zij drukke veegbewegingen vóór de bewegende steen uit, zodat die zo min mogelijk weerstand ondervindt en dus zo zuiver mogelijk terecht komt. Welnu, de term 'curlingouders' is daarop geijkt. Vaders en moeders die maar druk bezig zijn alle hindernissen en obstakels die zich voordoen op het pad van hun oogappeltjes uit de weg te nemen. Lust Pietje iets niet? Dan komt het nooit meer op tafel. Heeft Marietje geen zin? Dan hoeft ze het natuurlijk nooit meer te doen. Heeft de kleine straf gekregen van de juf? Dan krijgt de juf dat vierkant uitgemeten, als het kan door de familie-advocaat. Wordt Pietje een keer niet opgesteld? Dan krijgt de trainer ongenadig op de kop: hun Pietje is toch zeker een Messi in de dop? Al hun verwachtingen worden aan dat kind opgehangen – wee degene die het kind ook maar een strobreed in de weg legt. Curlingouders, noemde iemand dat. Misschien is het even leuk, zulke ouders te hebben. Misschien komt er van zo'n ouder nu een zwak verweer: ik heb het druk en dus zoek ik zo het beste voor mijn kind. Ik vind dat geen excuus. Ik denk dan aan die moeder die echt een drukke en verantwoordelijke baan had.

Maar, zei ze, als ik er voor mijn kinderen ben geef ik ze het beste wat ik heb: mijn liefde, mijn tijd en mijn aandacht. #meervanzulkemoeders.

egbert van der weide