Kiezen en stemmen

Verkiezingen zijn de democratische mogelijkheid om op macht beluste politici op een pluche zetel te helpen. Politici die met fraaie beloften over een nog betere toekomst er alles aan doen om onze steun te verwerven. Beloften waarbij haalbaarheid en realiteit discutabel kunnen zijn.

De realiteit is dat wij Nederlanders op alle lijstjes toch al hoog staan als het gaat om gelukkig zijn. En dat dit geluk met een 9 heel goed wordt gewaardeerd. Natuurlijk zijn er ook mensen die zich minder gelukkig voelen maar minder dan 3% is echt ongelukkig. Minder gelukkig zijn nogal wat jonge Nederlanders, die de ondervertegenwoordiging van leeftijdsgenoten in de Tweede Kamer als oorzaak aanwijzen. De generatie die is opgegroeid in welvaart in een land dat boven aan de lijst staat van gelukkig zijn.

Nu rijst daarbij de vraag hoe het staat met de weerbaarheid van de in welvaart opgegroeide kinderen indien het gaat tegenzitten en de welvaart aanzienlijk gaat krimpen. De werkgevers in de jeugdzorg luiden daarover nu al de noodklok. Heel veel jongeren zouden kampen met ernstige problemen. Jeugdzorg is somber en meldt: ‘Niet de vergrijzing maar de jeugd is het probleem van de toekomst.’

De politiek maakt zich overigens, in mijn beleving terecht, grote zorgen over de klimaatveranderingen, religieuze conflicten en onderwijs. Opvallend is dat de politieke debatten rondom de verkiezingen voor mij tot nu toe nauwelijks interessant maar wel voorspelbaar geweest. De echte politieke verschillen zijn een beetje ondergesneeuwd in de uitingen over de vrouw en haar de rol in de top van het bedrijfsleven en in de politiek.

Ik kijk daar toch met enige verbazing naar. Tijdens mijn bedrijfsactiviteiten in Oost-Europa werkte ik met regelmaat samen met leidinggevende en anderszins in het bedrijfsleven participerende vrouwen. Thuis, in mijn eigen bedrijfje, kregen voor de job geschikte vrouwen eveneens altijd al de voorkeur. Dus mij hoeft niemand meer te overtuigen dat er zeer kundige en hardwerkende vrouwen genoeg zijn. Vereist blijft wel dat inzet en vooral strijdlust en ambitie wordt getoond.

Indien straks de grootste partij in de Tweede Kamer een zeer geschikte vrouw als minister-president presenteert vind ik dit zeker okee. Duidelijk is mij wel dat in de huidige personele voorraad vrouwelijke politici, soms niet iedereen geschikt en kundig genoeg zal blijken. Maar dat is bij de mannen al niet anders. Dat is tijdens de door mij eerder genoemde debatten ook al gebleken.

De keus is nu aan ons, de kiezers. Ik hoop daarom dat iedereen het democratisch recht waardeert en dan ook het rode potlood gaat gebruiken om zijn of haar stem uit te brengen. Dat mag per brief of vanuit de auto, in de Wieken, in de Duinpan of waar dan ook. Stemlokalen voldoende. Stem op een man of op een vrouw, op links of op rechts. Desnoods blanco. Het zal mij worst zijn. Als je maar wel gaat stemmen.