Dendrofobie

Het is op z'n zachtst gezegd merkwaardig dat er in een dorp welks naam eindigt op –hout er zo'n geweldige bomenangst bestaat.

Alleen daarom al moeten we niet raar opkijken wanneer we na de gemeentelijke fusie volgend jaar opeens in Noordwijk blijken te wonen. Het hout is namelijk allang verdwenen. Er hoeft maar een takje een beetje over ons erf te hangen of we protesteren hevig en de gemeente moet er wat aan doen. Die doet dat dan ook prompt: weg boom. De burger wordt op z'n wenken bediend in het kleine, dan kun je hem in het grote gewoon negeren - dat is onze vorm van democratie.

De ijver van gemeentelijke instanties om te snoeien en te kappen bevestigt en versterkt de klaagcultuur alleen maar. Al te veel herfstblad in onze strak betegelde tuintjes? Schaduw in onze doorkijkdoorzonwoning? Weg met die bomen!

Mijn grootste angst bij een eventuele herinrichting van de Hof en het plein rond de Witte Kerk is dan ook niet of het muurtje standhoudt of dat het grasveld blijft – maar hoe groen het blijft. De plannen die er liggen voorzien in meer steen en minder bomen. Een onzalig streven. Ik stel dan ook voor dat B & W en andere betrokkenen een dagje gaan toeren door Nederland, om te zien hoe het ook kan. Renesse, Haamstede, Epe, zomaar wat dorpen in Nederland waar ze hebben laten zien dat terrassen, winkels en veel groen uitstekend samengaan. En rij dan even door naar Hoogeveen, waar de winkelstraat autovrij is en de bevoorrading goed geregeld. Daarvoor kun je ook dichter bij huis blijven: de drukste winkelstraat in de Bollenstreek is het Blokhuis in Lisse – en daar rijdt nooit een auto.

Wie bang is voor bomen, moet natuurlijk aanstaande zondag vooral niet naar de oecumenische Pinksterviering in de tuin van de Victorkerk komen – die is ongekend groen! Een tempel van ongekorven hout. Of moet je dan juist wel komen, om die angst (en allerlei andere) te laten overwinnen? Want er kan van alles gebeuren, als je de wind hoort waaien door de bomen…

egbert van der weide