Warm water

Om warmte te brengen waar geen kachel staat, geen vuurtje wordt gestookt, of, als de zon niet op de kas schijnt, er toch verwarmd moet worden, dan wordt warm water als transportmiddel gebruikt.

De centrale verwarming is geboren. In bollenschuren werd heel vroeger niet verwarmd, later wel. Gek genoeg stond toen het ketelhuis altijd in een diepe kelder. Er waren nog geen circulatiepompen en het gewichtsverschil tussen warm en koud water deed het door de leidingen stromen. De monumentale, oude 3-hoog bollenschuren zijn er een goed voorbeeld van. Met de circulatiepompen, heaters en ventilatoren is er veel veranderd. Waarom dit verhaal? Heel actueel is het dezer dagen om warm water uit de grond te pompen. Met een warmtepomp (een procédé dat omgekeerd werkt als een koelkast) kan je grondwater opwarmen tot kacheltemperatuur. Nog beter is het om dieper in de aarde te boren. Er is nu een project in het Westland gaande wat 4 km diep gaat. Daar is het water bijna 100 graden, maar daar moet je altijd twee boringen doen. Een om op te pompen en een om het afgekoelde water weer terug te pompen. Dit hele project heeft grote potentie omdat er heel veel tuinders op aangesloten kunnen worden. Ook voor stadsverwarming biedt het perspectief. Op iets mindere diepte draaien er in Nederland al twaalf actieve geothermie-projecten. Die lijken de kinderschoenen inmiddels te zijn ontgroeid. Groot probleem is momenteel dat de wet- en regelgeving achterloopt bij de praktijk. Met de ellende van de gasboringen in Groningen in gedachte, wil de overheid niet nog een keer in de problemen komen. Komt bij, dat aan het aardgas nog steeds veel verdiend wordt! De Bollenstreek lijkt wat minder geschikt om grootschalig warm water uit de diepe ondergrond te pompen omdat de afname ervan te verspreid is. We zullen zien.

Aad van Ruiten