'Ik wilde echt geen dominee zijn'

nieuw ♦ Esmeralda Mandemaker-Dieleman (40) is de nieuwe predikant voor de PKN-gemeente van de Witte kerk. Na twaalf jaar in Woubrugge te hebben gestaan, nam ze het beroep in Noordwijkerhout aan. Bijna twee keer zoveel gemeenteleden. Meer werk, naast een gezin met drie jonge kinderen. De dominee ziet het desondanks helemaal zitten. ''Ik heb er heel veel zin in.''

Door Piet de Boer

Wat was de reactie thuis?

''Het is een proces van ongeveer een jaar. Mijn man, mijn jongens zijn daar naartoe gegroeid. Mijn man kan vrij gemakkelijk schakelen. Hij is musicus van beroep en zzp-er. Voor mijn kinderen van elf, acht (bijna negen) en zeven jaar is het zwaar geweest. Ik besluit verder te gaan, zij hebben geen keus. Ze realiseren zich ook wat ze achterlaten. Maar het gaat nu heel goed. Ze hebben al kennisgemaakt op hun nieuwe school. Voor hen heeft het proces nu ook lang genoeg geduurd.''

Uw man is zanger en dirigent, gaat hij het koor leiden?

''Bij voorkeur niet,'' lacht ze hartelijk. ''Het is goed beide banen gescheiden te houden. Het is een vermoeden, maar die verdeling heeft in Woubrugge goed gewerkt.'' Esmeralda heeft theologie gestudeerd in Leiden en vervolgens deed ze de Kerkelijke Opleiding. Ze studeerde af in 2005.

Wist u voor de opleiding al dat u predikant wilde worden?

Nee, nee. Ik wist voor de opleiding zeker, dat ik géén predikant wilde worden. Ik wilde allesbehalve predikant worden. Tot ik erachter kwam, dat ik veel dingen terugvond in de Kerk, die ik zocht. Ik stel mezelf veel vragen over geloof en spiritualiteit en vind het daarnaast belangrijk om dat met mensen om mij heen te doen.

Om in een gemeenschap te staan. Die combinatie vond ik in de Kerk. Met wie ik ben en met wat ik leerde tijdens mijn opleiding en in het leven dat ik leid, hoop ik bij tijd en wijle ook een zinnige bijdrage te leveren aan het geloofsleven van andere mensen. En omgekeerd,'' benadrukt Esmeralda Mandemaker. ''Het is wederkerig. Ik leer daarbij net zo goed van de mensen die ik ontmoet.''

Leren van gelovigen? Heeft u een voorbeeld?

Bij een 'groot huisbezoek', een gesprekskring in een huiskamer, ging het over lijden en hoe je daar als gelovige mee omgaat. Een vrouw die veel had meegemaakt in haar leven zei: 'ik heb geleerd op een gegeven moment te stoppen met vragen stellen. Te accepteren dat er vragen zijn waar je geen antwoord op krijgt en dan te denken: het is in God's hand.' Dat vond ik heel mooi, want ikzelf ben iemand die wel vragen blijft stellen. Maar ze heeft natuurlijk gelijk. Op een gegeven moment houdt het vragen op. Dat is ook het mooie van staan in een gemeenschap. Dat je op die manier elkaars geloof kan dienen.

Wat is dan volgens u nog de rol van de predikant daarin?

Esmeralda vindt het heel belangrijk om er als predikant te zijn als mensen daar behoefte aan hebben. Zowel binnen als buiten de gemeente. Je hebt als predikant een verantwoordelijkheid naar ieder mens. Ik ga gewoon daarvoor mijn best doen.

Wat vindt u nog meer belangrijk?

Dat mensen vragen durven te stellen. Dat is voor velen, maar vooral jonge mensen heel lastig. Waarom ben ik hier op aarde? Wat doe ik hier eigenlijk? Wat heeft God met mij en mijn leven voor ogen? Wat is de zin? Durf deze vragen te stellen, dan gaan Bijbelverhalen leven. Dit soort zingevingsvragen staan voor mij aan de basis van geloven. Dat vind ik heel belangrijk.

Op 9 september leidt Esmeralda Mandemaker de eerste dienst in de Witte kerk.