Verder dan vieren

Wie had kunnen voorspellen dat we 75 jaar vrijheid in gevangenschap zouden moeten vieren? Opgesloten tussen de muren van het zoveel mogelijk binnen moeten blijven, vergrendeld achter de sloten van geen bezoek mogen ontvangen, of bekneld tussen de rode cijfers die de boekhouding deze maanden laat zien, voelt de bevrijding voor velen verder weg dan ooit. 

Uitgerekend 75 jaar nadat we van een oorlog werden bevrijd, zijn we in een nieuwe veldslag terechtgekomen. Elke avond worden de doden en gewonden voor ons op een rijtje gezet, elke week worden we bijgepraat door onze leiders met berichten van het front, elke persconferentie opgeroepen om vrijwillig mee te vechten en een gedwongen lockdown te voorkomen.

Gingen onze voorvaderen de loopgraaf in om een oorlog te winnen, de strijd die wij deze dagen te leveren hebben, blijkt gevoelig voor lange afstandswapens. Een loop van anderhalve meter kan het verschil al maken. Zeker niet van het kaliber zoals we dat gewend waren, maar vergeleken met het geschut waarmee 75 jaar geleden de oorlog werd uitgevochten, ook wel weer te dragen.

75 jaar vrijheid lijkt hiermee niet zozeer een zaak van vieren te worden, maar van uitspelen ervan. Een uitspelen van wat vrijheid nu eigenlijk is. In ieder geval, zo blijkt deze dagen, huist vrijheid niet in het bewerkstelligen van persoonlijk geluk en het veiligstellen van eigen pleziertjes. Als het echt serieus wordt, zo kunnen we inmiddels wel stellen, is de hoestbui van de één al een zorg voor de ander. Verbondenheid en verantwoordelijkheid, moed en doorzettingsvermogen blijken essentieel om te verdrijven wat ons gemeenschappelijke hart doorwondt. Uitspelen van wat vrijheid is, zal daarbij een zaak van lange adem zijn. Want als straks de cijfers in de ziekenhuizen op orde zijn, dan zijn de cijfers van de kapper, de bollenboer, de glazenwasser en de kunstenaar dat nog niet.

Echt bevrijde mensen, die hebben leren vechten met de wapenrusting van de verbondenheid, zullen echter niet rusten voor iedereen in dit land weer wat te vieren heeft!

Ds. Esmeralda Mandemaker-Dieleman, Predikant Protestantse Gemeente De Witte Kerk te Noordwijkerhout en De Zilk