Sweet Caroline

Dat haar ideeën door veel kiezers positief zouden worden beoordeeld, was voorspelbaar. Maar de enorme aardverschuiving is verbijsterend. Meer dan ooit is de machteloosheid van de uitvoerende macht duidelijk geworden. Het gaat nu om ontevreden bevolking, protesterende belangengroepen en ongenuanceerde roeptoeters aan talkshowtafels. Ooit kenden we de protestpartij van Boer Koekoek, toen de protestpartij Leefbaar Nederland, daaruit de protesterende Pim Fortuin met in het kielzog protestpartij PVV. Meer recentelijk de verwerpelijke ideeën van FvD. En allen waren oorzaak van onvoorziene aardverschuivingen in de traditionele politiek. Tegenstemmers blijken onlosmakelijk verbonden aan democratisch Nederland.

Wat ’Sweet Caroline’ nu teweeg heeft gebracht, breekt alle records.

Ik ga (nog) niet filosoferen over wat dit betekent voor de toekomst. Wel even stilstaan bij de oorzaak, het volkomen gebrek aan vertrouwen in onze huidige volksvertegenwoordiging. En de machteloosheid van Tweede Kamer en regering als het gaat om ambtelijke uitvoering van hun wensen, zoals bij toeslagenschandaal en de aardbevingcompensatie. Volgens mij geen politieke onwil maar juist politieke machteloosheid ten opzichte van, zoals ik het kwalificeer, de ambtenarenmaffia. Topambtenaren die aan de touwtjes trekken en de zittende politieke vertegenwoordigers laten weten: ‘Even snel; dat kan niet’. Topambtenaren die soms dienen te vertrekken wegens aantoonbaar falen,maar die dan vrolijk een ‘baantje’ krijgen aangeboden op een ander ministerie. Ook ‘Sweet Caroline’ zal daar tegenop gaan lopen. Daar kunnen zelfs Derksen, Gijp en Genee of Jinek en Kockelmann niets aan veranderen. En ook de diverse schreeuwlelijken in de Tweede Kamer niet. Machteloosheid is troef, de ambtelijke organisaties zullen blijven regeren.

Overigens deden protestpartijen het ook altijd goed in Noordwijk. De lange reeks stuk voor stuk benoemen is ondoenlijk. Maar Noordwijks Belang, Verenigd Noordwijk, Wat Noordwijk Wil en Puur Noordwijk zijn voorbeelden van succesvol protesteren. Hard roepen maar niet uitvoeren is de rode draad. Recentelijke kennen we protestpartijen zoals onder andere Lijst Salman Noordwijk, NZlokaal en helemaal zo uit de oven, de Partij voor de Inwoners. Beloven zonder de echte macht tot uitvoeren.

Deze week protesteerde deze laatste nieuwkomer, tegen het openlijk weigeren door de lokale griffie van een verzoek om een brief aan het college van B&W door te sturen,. Ik schrok niet van deze ambtelijke macht. Ook bij de lokale volksvertegenwoordiging ontbreekt daadkracht en ontstaat dus afhankelijkheid. Als voorbeeld: zelfstandig, zonder ambtelijke hulp, een motie of amendement schrijven is herhaaldelijk onmogelijk gebleken. De om hulp smekende ogen richting griffie zijn kenmerkend.

De macht ligt bij echte kennis en dat heeft kennelijk alleen het ambtenarenkorps. 

Daar gaat, in de landelijke politiek, ook ‘Sweet Caroline’ echt nog wel achter komen.