Lokale overheid

Het vertrouwen in de overheid is diep weggezakt. Althans dat doen diverse onderzoekers ons geloven. Wat hun definities zijn van ‘overheid’ en ‘vertrouwen’, is niet altijd duidelijk. Lokaal is ‘de overheid’ in de praktijk vaak de lokale ambtelijke organisatie. Voor sommigen is dat het college van B&W maar officieel staan de 27 leden van onze gemeenteraad gezamenlijk te boek als onze overheid.

Nu lijkt het vertrouwen wat inwoners hebben in onze gemeenteraad nogal beperkt. Sterker, als ik wat rondvraag dan weet men nauwelijks van iets over het reilen en zeilen van ons hoogste gemeentelijk orgaan op de hoogte te zijn en ook al niet wie het zijn en wat ze doen. 

Uit de rapportcijfers, die recentelijk zijn gepubliceerd over de waardering voor de ambtelijke organisaties, wordt o.a. duidelijk dat meer dan gebrekkige communicatie vaak de oorzaak is van onbegrip en boosheid. Recentelijk nog benaderde mij een woedende vrijwilliger die geen goed woord over had voor een nieuwe aanpak van het corsoweekend. ‘Nadat die Noordwijkerhouters na de fusie onze Jaarlijkse Sportverkiezingen en ‘het ondernemersfonds’ al hebben geliquideerd lijkt nu de traditionele ‘Mooiste file van Nederland’ een te grote concurrent voor hun presentatie van het verlichte corso op vrijdagavond’, was een genoteerde conclusie. Veel vertrouwen sprak daar niet uit, zoals ook op de nieuwjaarsreceptie van de NOV er kritiek werd geuit op het gebrek aan belangstelling van de lokale overheid in het wel en wee van het Noordwijkse bedrijfsleven. Terwijl een vierdaagse-organisator de gemeente verweet te ‘Pronken met andermans veren‘. De uitsmijter: ’Logisch dat de gemeente slechte waarderingscijfers scoort.’

Sommige organisaties krijgen overdreven belangstelling, andere groepen missen deze belangstelling juist. Onze lokale overheid staat niet altijd tussen of naast de mensen. Ambtenaren tonen te vaak onvoldoende respect. Te pas en te onpas een populistisch berichtje op een van de sociale mediakanalen betekend niet dat het echt zo geweldig is. Nu heeft een lokaal bestuurder bepaald geen gemakkelijke job. En een volksvertegenwoordiger ook al niet. 

Sterker: meer begrip van de kant van de inwoners is in veel gevallen zeker op zijn plaats. Wel dient de externe communicatie te worden verbeterd en met veel meer respect worden aangepakt. De trage besluitvorming en de ontbrekende klantvriendelijkheid moet opnieuw onder een loep worden gelegd. 

Onze lokale overheid dient zich nu opnieuw te beraden over het eigen functioneren, het huidige imago en herstel van vertrouwen. Want men moet vooral kunnen steunen op het onbeperkt vertrouwen van inwoners, verenigingen en maatschappelijke organisaties. Waar we overigens allemaal ons steentje aan moeten blijven bijdragen.

Daarom plonst dit rotsblok in de vijver van overheidsactiviteiten. Met als doel door de enorme plons hoog opspattende positiviteit te veroorzaken.