Uitgeweid

Weg

zo 10 feb 2019, 17:51 Column

Wij waren zomaar even een paar dagen weg. We waren buitenlands – nou ja, dat is overigens zeer betrekkelijk. Misschien hebben we per ongeluk een paar stappen op Duits grond gebied gezet, in ieder geval geschiedde zulks aan de Belgische kant. Maar voor de rest bleven we keurig binnen de perken van het vaderland.

Maar we waren wel in ons eigenste buitenland: Zuid-Limburg. Hoe eigen dat is zie je wanneer je alsnog over de grens gaat: Limburg is sterk verhollandst, vergeleken bij België en Duitsland. Maar hoe buitenlands het is, zie je wanneer je rechtstreeks uit Holland daar naar toe rijdt. Bij Geleen begint het: ons deel van de Noord-Europese laagvlakte strekt zich niet verder uit dan tot waar Limburg op z'n smalst is (een paar bulten in Gelderland en Overijsel daargelaten). Dan begint het heuvelland. Er staan andere huizen. Er wonen andere mensen. Ze spreken daar een andere taal. En er lag nog sneeuw, toen we aankwamen. Wat voor ons als ex-Noordwijkerhouters dan wel weer vertrouwd aanvoelde waren de talloze tekenen van het naderend carnaval. De rood-groen-gele versiering in Mestreech. Het bord met 'Hier woont prinses Karin d'n Iersten' in Lemiesj, of 'Welkom in het Sjavelerrerijk'. Maar ook 10 jaren Kokkerhout hebben ons niet helemaal kunnen vervreemden van wie we in de aard zijn: protestanten van boven de Moerdijk. Bourgondische protestanten, dat dan weer wel. Dus was er vlaai en gateau bij de koffie, een lekker biertje, een goed glas wijn, een heerlijk diner na een mooie film. En tussen die dingen door een heerlijk zalig nietsdoen. Nou ja, niets doen is natuurlijk betrekkelijk. We lazen een boek (ik las er drie), we deden een spelletje, vrouwlief legde een puzzle, we hebben een royale en grensoverschrijdende wandeling gemaakt. Maar dat was het dan ook wel. Het calvinistische stemmetje in mij dat zachtjes roept 'ledigheid is des duivels oorkussen' heb ik het zwijgen opgelegd met woorden uit Prediker: 'er is een tijd om tussen je vingers door te laten glijden'. Van een Bijbeltekst heeft een calvinist niet terug. Kortom, we waren even helemaal weg. En het leuke van zulk weggaan is dat je ook weer terugkomt.

egbert van der weide