Afbeelding

Koud

Column

Als je op internet bij de Dikke van Dale kijkt wat het woord asociaal betekent, geeft de DvD één omschrijving: zonder sociaal besef zich asociaal gedragen zonder rekening te houden met anderen. Duidelijke taal. Op andere sites staan wel 17 betekenissen, waaronder: maatschappelijk onaangepast en moeilijk opvoedbaar.

In de stad waar ik tot mijn 12de woonde, had je een straat waarin, zoals wij kinderen het ervoeren, alleen maar aso´s woonden. ´Zij uit de Zeehavenlaan´. Nou, dan wist je het wel. Tuig van de richel. En als je te maken had met de familie P. moest je helemaal uitkijken. Dat was de familie Flodder twee punt nul. We zagen ze wel eens in de speeltuin of op een vereniging, maar je liep met een grote boog om ze heen. Ik mocht er niet komen laat staan mee omgaan van mijn ouders, maar dat wilde ik ook helemaal niet. Ik was doodsbang van die gasten. Aso´s waren het. Een van hen zat ook bij ons op school. De ene na de andere onvoldoende, maar stelen en andermans spullen kapot maken daar was-ie heer en meester in.

Vandaag de dag is het niet anders: onlangs werden bij mijn favoriete restaurant in de Bollenstreek aan het Comomeer de ramen ingegooid en een deel van de buitenmeubels samen met de plantenbakken het water in gesmeten. Hatsikidee. Weg ermee. Wat bezielt zo iemand? Toen al, maar nu nog steeds, vraag ik me af: hoe word je 'zo'? Zit het in je genen, is het groepsdruk, je omgeving, nurture or nature? Dick Swaab schreef er ooit een mooi boek over: Wij zijn ons brein. Aanrader.

Het lezen van een ander boek, Judas, en het zien van de gelijknamige tv-serie over de ervaringen en bekentenissen van de doodsbange zussen Holleeder, reduceren mijn Flodder-asocialen tot een paar straatschoffies. Wat Astrid en Sonja hun hele leven hebben moeten doorstaan! Naast een zeer gewelddadige vader die het licht uit hén en hun moeder's ogen sloeg en de jarenlange terreur en doodsbedreiging van hun bloedeigen, kille broer. Brrrr. Over asociaal gesproken.

Asociaal heb je natuurlijk in allerlei vormen en maten. Wat de één asociaal vindt is voor de andere de dood normaalste zaak van de wereld. Zo vind ik het ook asociaal om tijdens het afrekenen van je boodschappen je mobiel op te nemen. Of je gesprek niet even te pauzeren. Hoewel sommige supermarkten een beetje social-talk met de kassière wel erg inperken: wisselgeld krijg je terug via een computer, in een bakje. En niet alleen bij de supermarkt worden sociale contacten beperkt tot beneden het vriespunt: probeer maar eens iemand aan de lijn te krijgen als je je bank belt. Of je telefoonprovider. Of bij het inchecken van je vlucht. Geen menselijk contact whatsoever.

Ik krijg het steeds kouder.

Caroline Spaans, redacteur

Uit de krant