De een zijn dood

Sinds vorige week ben ik wees. Naast het verdriet was er veel te regelen direct na het overlijden van mijn moeder. Ten eerste natuurlijk de uitvaart zelf. Wanneer je het woord 'uitvaart' googelt, kom je bovenin gelijk in een prijs-vergelijk-pagina terecht. Vijf verschillende uitvaartorganisaties zouden zich, na invulling van het vragenformulier, melden, zo werd mij beloofd.

Ik beantwoordde een aantal standaard vragen, verzond het formulier en binnen 10 minuten ging m'n telefoon.

Een monotone grafstem draaide zielloos zijn grijsgedraaide openingszin af: "Allereerst gecondoleerd met het verlies van uw dierbare. Naar aanleiding van uw verzoek op internet heb ik u zojuist een offerte gemaild. Heeft u die ontvangen?"

Zo hé. Dat was wel heel snel.

Die heeft d'r zin an, dacht ik. In de geest van mijn moeder wimpelde ik deze direct af. Too eager. En bovendien een slordige 300 euro duurder dan zijn concurrenten, bleek later. Nummer twee kondigde zich niet veel later aan.

Wat een business. 24/7 bij je telefoon zitten om dit soort gesprekken te voeren. Maar deze klonk een stuk beter, meer empathie, minder het idee dat het lopende-band-werk is. Nummer 3 en 4 scheelden ook niet veel qua gevoel en met de laatste door wie ik werd gebeld had ik 'gewoon' een prettig gesprek.

Grappig is dat toch dat een 'klik' tussen mensen ook kan ontstaan wanneer er alleen geluid, en geen beeld is. Gun- en gevoelsfactor liggen wat mij betreft niet ver van elkaar en is zeker met dit soort uitgaven en emotionele gebeurtenissen heel belangrijk.

Voordat alles in gang werd gezet had ze nog wel wat meer informatie nodig over onze wensen. Prima. Ik liet het vragenvuur op me af komen. "Als laatste wil ik vragen of jullie nog mee willen naar de 'oval'", vroeg ze.

Althans, dat verstond ik. "Wat is dat, de 'oval'?" Ik moest aan 'the oval office' denken. Misschien een soort speciale ruimte voor de familie? "Nee, de óven", corrigeerde ze. Ik wist niet wat ik hoorde. Kan dat ook al tegenwoordig?

"Bij ruim 80 procent van de uitvaarten die wij verzorgen, is de wens van de familie om mee te gaan tot het allerlaatste moment", legde ze uit. "Meelopen naar het graf is natuurlijk heel gebruikelijk. Mee naar de oven kan tegenwoordig ook. Tegen meerprijs."

De gedachte alleen al.

Rondom de oven zitten. Ik kreeg het er koud van.

Caroline Spaans

redacteur Noordwijkerhouts Weekblad