Afbeelding

Afvallers

Column

Het zijn drukke weken in deze periode: niet alleen bij de krant door corsokoorts en oranjefestiviteiten, maar ook thuis, waar in april veel verjaardagen op de agenda staan.

Altijd gezellig, maar het neemt veel extra tijd in beslag om op corsozaterdag je boodschappen te moeten halen. Het leek wel of het de laatste open dag voor de kerstdagen was bij de supermarkt! En bij de lokale bakkers was het helemaal opstellen in rijen van drie. Bij Van Eeden stonden vele fietsen, of lagen ze verstrengeld tegen elkaar voor de pui. En ik was vergeten taart te bestellen. Gelukkig was ik vroeg, dacht ik nog, maar toen ik de Havenstraat inliep, begon ik 'm toch te knijpen. Voor geen prijs de auto in op deze dag naar een dorp in de buurt!

Vrijdag moest ik nog van Noordwijkerhout via Lisse naar Hillegom en daar deed ik zeggen en spreken een kleine anderhalf uur over. En je moet heel alert zijn op je voorganger: auto's met onbekende kentekens en landenstickers die stapvoets rijden om ineens op de rem te trappen. Mooi rood tulpenveldje op rechts, mooi geel tulpenveldje op links: even foto maken. Bovendien is er een weg naar Hillegom afgesloten én is op een andere een wegomleiding (zo eentje met mobiele verkeerslichten, die -godbetert- vier minuten (!) op rood staan en waar vijf auto's doorheen kunnen als-ie eventjes op groen springt). Nee: Noordwijkerhout zou ik niet uitgaan vandaag!

Enfin, toen de rijen vóór me bij de bakker langzaam uitdunde, kreeg ik de toonbank in beeld. Geen taart, maar wel slagroomsloffen. Of nee: corsosloffen noemden ze het. Als alle verjaardagsvisite zou komen, zou ik het met vier net redden. Er was nog één vrouw voor me.

U raadt het al: "Twee corsosloffen", hoor ik tot mijn schrik. Nee hè. U zal misschien denken: ga naar een andere bakker, neem iets uit de vriezer, of koop een vlaai bij de appie. Maar gezien de drukte in het dorp, geloofde ik niet meer in een al te grote keuze en bovendien had ik inmiddels m'n zinnen gezet op één soort gebak, dus moesten het die bewuste corsosloffen worden. Dan die twee maar. En maar gokken op minder verjaardagsvisite.

Met twee sloffen de winkel uit en met evenveel volle boodschappentassen huiswaarts om daar aangekomen alles uit te pakken en vast een en ander voorbereiden voor de dag er na. Bos verse tulpen op tafel, fleurige planten op het balkon, huis aan kant... want zondag kwam alle visite. Nou ja, alle. Van de vijfentwintig vielen er plots tien af. Van de overgebleven vijftien, bleken er tien aan de lijn. Daar zat ik dan met m'n corsosloffen.

Afvallers, wat moet je ermee.

Caroline Spaans, redacteur

Uit de krant