Oorverdovend mooi

Mij spreekt de blomme een tale', dichtte Guido Gezelle. Het is wel duidelijk dat hij nooit rond 20 april in de Bollenstreek is geweest – hij was er hartstikke doof geworden. Wie niet van bloemen houdt moet hier weg, deze weken.

Ik houd wel van bloemen – ik was blij na een paar daagjes Twente weer terug te zijn. Niet dat het daar niet mooi was – integendeel. Maar bollenvelden zag je er niet. Vandaag was de blommigste dag van de week. Wat zeg ik: van het jaar. Het begon ermee dat ik onverwacht voorging in de Witte Kerk, ter vervanging van een zieke collega. Daar was net voor de derde keer de bloemententoonstelling geweest. Evenals vorig jaar bleven de creaties staan tot zondag. We zaten volop tussen de bloemen. De preekstoel werd ingenomen door een reusachtige verzameling gladiolen. Ik heb me daar niet tussen gewaagd – preken kun je ook goed beneden. Toen de ouderling van dienst afkondigde dat ook deze zondag bij twee gemeenteleden de bloemen uit de kerk bezorgd zouden worden, ontstond er enige hilariteit: je zult maar al die bloemen in je huiskamertje kwijt moeten zien te raken. Gelukkig betrof het twee overzichtelijke bossen chrysanten. Vervolgens diste ik een (oude) preek op: over lelies. Thuisgekomen wachtte er visite, de Friese tak van de Van der Weides. We zaten buiten, elf man en vrouw sterk, en hadden uitzicht op m'n tuintje. Daar beginnen voorzichtig de stekjes die ik uit onze Noordwijkerhoutse tuin heb gehaald te bloeien: gebroken hartjes, floxen, anemonen. Vervolgens vonden mijn Friese neven en nicht het een goed idee om een bescheiden rondje Bollenstreek te doen. We loodsten ze langs knalrode en –gele tulpen, roze en witte hyacinten, hier en daar nog een veldje narcissenvelden en blauwe druifjes. Overal druk, fietsers en wandelaars en automobilisten, allemaal keken ze hun ogen uit. En overal stonden de bomen in bloei: prunussen van allerlei soort, magnolia's. Tot slot een korte wandeling door De Zilk, waar we het staartje van de mozaïeken konden aanschouwen. Tegen het warme weer waren ze niet zo goed bestand. Geeft niet – je kon zien dat ze mooi geweest waren. Als deze column zo meteen klaar en verstuurd is, ga ik slapen. U mag drie keer raden waar ik over ga dromen…

egbert van der weide