Corso

We moesten er twee jaar op wachten en ook nu hing het wel of niet doorgaan van het corso aan een zijden draadje. Toen de finale toestemming kwam, gingen alle remmen los. De wagens van twee jaar geleden stonden nog in de opslag, maar toch is er voor een nieuw ontwerp gekozen.

De onderstellen van de wagens gaan jaren mee, zeker nu ze allemaal elektrisch aangedreven zijn. Overigens had het wel wat die puffende tractoren, helemaal verborgen onder een tapijt van bloemen. Alleen de knalpijp met het rookpluimpje verried wat er onder verborgen was. Als thema is Celebrating Memories gekozen, een beetje gezocht, je kunt er alle kanten mee op. Zou het Freedom van twee jaar geleden dan niet meer actueel zijn? Een grote opsteker voor het corso is het predikaat “Werelderfgoed”, de betreffende burgemeesters zullen je dan geen strobreed meer in de weg leggen! Dan de bloemen. Natuurlijk grotendeels hyacinten. De bloeitijd heeft nog nooit zo goed in het tijdstip van rijden gepast. De week na Pasen en vóór Koningsdag. Ooit moesten de bloemen uit Frankrijk gehaald worden vanwege het late voorjaar hier. Het leek er zelfs op dat de bloemen te vroeg rijpten, die koude week met regen kwam precies op tijd. Nu zijn zelfs de aparte kleurtjes van de late soorten beschikbaar. De ploeg koppers moest tot vorige week wachten omdat je nu eenmaal niet in een nat gewas mag werken. Het is heel bijzonder dat het corso de 75 jaar heeft gehaald. Dat heeft Warmenhoven met zijn eerste “Walvis” niet kunnen bevroeden. Ook dat het zoveel toeristen zou trekken is onvoorstelbaar. Campings en hotels in de wijde omgeving zijn lang van tevoren volgeboekt. Iedereen kan eindelijk los. Rest mij u allen een feestelijk weekend toe te wensen. Aan de bloemen in en om de Witte Kerk zal het niet liggen. De mozaïeken en de kindercorso doen ook mee. Hopelijk is het verkeersinfarct rond Lisse niet al te groot.     

Aad van Ruiten