Wij tegen zij

Zo vlak voor de verkiezingen kunnen we de balans opmaken van een eerste periode fusiegemeente. Een politieke periode met veel vallen en opstaan, waarbij de heersende pandemie natuurlijk meer aandacht trok dan de politieke schermutselingen die er in aantallen voorbij zijn gekomen. 

Het aantal partijen in de gemeenteraad kwam door twee interne ruzies van acht op tien. Want dissidenten bij PUUR en NZL ‘roofden’ hun zetel en zo kwamen Doen en Bruisend Noordwijk als eenmansfracties in de Raad. Het niet voldoen aan de eisen van hun eigen partij kostte helaas de Noordwijkerhoutse wethouders Sjaak van den Berg (NZLokaal) en Henry de Jong (CDA) de kop. En tussentijds traden er ook nog raadsleden uit. Om verschillende reden weliswaar. De een heel begrijpelijk, anderen wel wat meer discutabel. Want de kiezer vertrouwt er toch op dat men zich voor 4 jaar beschikbaar stelt voor de belangrijke taak van volksvertegenwoordiger.

Maar er gebeurde meer. Aanvankelijk presenteerde de gemeenteraad vol enthousiasme de zogenaamde Rondetafelgesprekken. Niet in de raadzaal maar het moest dicht bij de inwoners gebeuren. Daarbij bedacht men bovendien zogenaamde parallelle sessies. Twee of drie bijeenkomsten tegelijk van de verschillende gemeentelijke commissies op een en dezelfde avond. De eerste bijeenkomst vond plaats op de Willem Vanden Bergh/’s Heerenloo. Daar werd direct al duidelijk dat dit bepaald niet de juiste werkwijze was. Chaotische toestanden van heen en weer rennen, de juiste vergaderzaal vinden en ook commissievoorzitters die er nog niet rijp voor bleken te zijn. Met als gevolg onbegrip bij inwoners die echt dachten mee te mogen praten. Het duurde heel lang voordat de politiek begreep dat er uit een ander vaatje getapt zou moeten worden. Inmiddels blijkt het beter te gaan, hoewel de opleiding tot vergadervoorzitter nog wel aandacht verdient.

Kenmerkend was ook het separatiebeleid. De eenheid Noordwijk werd bewust met tweespalt opgezadeld. Elke kern kreeg zogenaamd een eigen wethouder. Al snel werd duidelijk dat dit achter de bureaus was bedacht vanuit de Calimero-theorie. En dit bracht geen eenheid maar juist tweespalt in de brede Noordwijkse samenleving. Helaas gevoed door de gemeenteraad met veel teveel het ‘wij (Noordwijkerhout) tegen zij (het hautaine Noordwijk).

Onder andere het ondernemersfonds en het tot dan toe zeer succesvolle Noordwijkse Sportgala vielen ten prooi aan die tweestrijd. De verschrikkelijke brand in de Schelft zorgde voor veel emotie waardoor het zakelijk bestuurlijk denken te sterk werd beïnvloed. Ook daar weer ‘wij tegen zij’ waarbij de zakelijke Noordwijkse invloed zelfs bij de Noordwijkerhoutse VVD-ers te beperkt bleek te zijn. Maar de kiezer komt heel snel opnieuw aan het woord en zal dan in theorie opnieuw de juiste keuze maken. Ik vrees echter dat het Calimero-gevoel en het ‘wij tegen zij‘ tijdens campagnes en ook in de toekomstige gemeenteraad, zal blijven voortwoekeren.