Certificaat

Het certificeren zit ons in het bloed. Letterlijk van de wieg tot het graf. Werden we vroeger niet, heel kort na de geboorte, als een speer naar de kerk gebracht om gedoopt te worden? Het doopbewijs gold als een certificaat bij de hemelpoort om toegelaten te worden! Later op school was het ene na het andere diploma een bewijs om weer verder te komen.. Ook het rijbewijs en zelfs het paspoort kan je niet ontlopen. Voor menig vreemdeling is het paspoort het bewijs dat hij bestaat.

Nu mijn punt. Net als alle ondernemers zijn we verzeild geraakt in een oneindig grote brei van certificaten, gestuurd door evenzovele bureau’s. Werd er bij de algemene beschouwingen niet opgemerkt dat er 100.000 ambtenaren bijkomen? 

Als die al niet gestuurd worden door de vele wetten, dan toch door de nodige kliklijnen. Kom ik klagerig over? Bollenjongens kunnen hun bedrijf certificeren voor MPS, Planet Proof en SQ. Dan de grond; die moet vrij zijn van aardappelmoeheid. Komen bollen uit een ander gebied dan de Bollenstreek: controle. Ook wordt het gewas nagekeken op aaltjes en virussen, anders mogen de bollen het land niet uit en, zeker Amerika en Japan, het land niet in.

De bollenexport wordt er op gecontroleerd dat bollen niet “uit het wild” gerooid zijn. Dat de brandverzekering certificeert is alleen maar goed. Geeft een gerust gevoel. Dan de gemeente; bij bouwen moet je aantonen dat er in de grond geen resten van onze pre-historische bewoners liggen. 

Ook al is de grond omgezogen: certificeren! Nederland is zo slim geweest om in Brussel veel teveel Natura 2000-gebieden aan te kaarten en nu, met al dat stikstof gedoe, zitten we met de gebakken peren.

Dan nog wat over de komende verkiezingen. Uw krant staat er vol mee. Zou je voor al die kandidaten ook geen certificaat kunnen instellen?!

Nu het voorjaar nadert, toch maar een geruststelling: certificaat of niet, de bollen komen al weer op!

Bollenpraat is een column van Aad van Ruiten en verschijnt wekelijks in Het Noordwijkerhouts Weekblad en De Noordwijker.