1 november

Als je jongelui vraagt waar die dag voor staat, kijken ze je soms wazig aan. Allerheiligen, nooit van gehoord! Diegenen die in de bloemen zitten weten wel dat 2 november voor Allerzielen staat en een belangrijke bloemendag in het buitenland is. Dan moet je witte chrysanten hebben voor op het kerkhof. Voor de oudere bollenjongens was 1 november niet alleen zondag, maar ook een mijlpaal in het bollenjaar. De grote betaaldag. Pas begin oktober konden de rekeningen van de kwekers opgemaakt worden, dan was bekend hoe groot het percentage surplus-korting was. Onverkochte bollen kon je inleveren bij het surplusfonds, waarna ze voor veevoer vermalen werden. Behalve de narcissen dan, die waren voor de koeien niet te vreten.

Kortom, de kweker maakte 1 november de balans op. Dat lijkt mooi, ware het niet dat er nogal wat uitgestelde betalingen te voldoen waren. Zat je in nood en was je reputatie goed, dan waren er handelaren in bollenplantgoed die een jaar krediet gaven. Je moest dan wel de door hen aangeboden partij nemen. Vooral in de buitengebieden ging dat nog weleens mis. Zat er “wild” of virus in de partij, wiens schuld was dat dan? Menig splinterpartij ging het hele land door.

Ook de kerkenveiling dankt zijn bestaan aan de bollenbetaaldatum. Goedgeluimde kwekers stelden dan een partijtje van hun beste soort te koop, of boden mee. Allerheiligen als begin van de winterrust op de bedrijven is er al lang niet meer bij. Dahlia’s, vaste planten, maar vooral de broeierij zijn steeds nadrukkelijker in beeld gekomen, meestal zelfs hoofdtak geworden. De talloze kleine “krautertjes” in het buitenland zijn verdwenen. Als ze ook een winkel hadden, dan kopen ze nu hun bloemen of potjes met bollen van de lijnrijder. En al die dahlia’s en vaste planten moeten verpakt en verzonden worden. Wat nu winterrust?

Aad van Ruiten