Amaryllis

Aanleiding om binnen een jaar weer over de amaryllis te schrijven is mijn bezoek aan Floralia in Lisse. Twee directeuren die me breed smilend ontvingen.

Net als bij de dahlia, heeft de amaryllis een wedergeboorte beleefd. Ze zijn niet aan te slepen. Floralia doet alleen in amaryllissen en voor de komende kerkenveiling heb ik die daar besteld. 

Waarom zo populair? Dit komt vooral omdat de bloei-zekerheid voor de Kerst enorm vergroot is. Waar vroeger de bollen uit Hollandse kassen kwamen en niet altijd de Kerst haalden, komen ze nu uit Portugal of uit Brazilië. De Braziliaanse - komen gedurende de zomer al binnen en moet je dus remmen door ze koel te bewaren. Eenmaal uit de kou gekomen, spuiten de knoppen de bol uit. De “juffrouw” denkt een geweldige teelt-prestatie geleverd te hebben bij het zien van zo’n prachtig resultaat. Dat laten we maar zo!

Het meest geteelde soort is Orange Souvereign. Weliswaar geen spetterend-rode kleur, maar het oranje en de tweede steel uit een relatief kleine bol, maken veel goed. De teelt in het verre Brazilië is zo geperfectioneerd, dat de bollen in één groeiperiode van heel klein naar volwassen groeien. Natuurlijk wel weer dankzij Hollandse know-how. In het Westland zit de grootste kweker van de teelt in potten. Voor je het weet staan ze bij Albert Hein weer te koop.

Wat te denken van de gewaxte bollen? Ook die zijn populair geworden. Alleen jammer dat “cowboys” er de verkeerde soorten voor gebruiken, waardoor het veel te lang duurt voordat er een bloem uitkomt. Aangetrokken door het succes van deze handel, komen er nu ook bollen uit Peru. Ook die hebben geen gunstige carbon footprint, voor de Kerst moeten we dat maar slikken! Amaryllissen voor de snij is een heel ander verhaal, hoewel ook die bijna uitsluitend voor de Kerst geteeld worden. Kwekers moeten in twee weken oogst hun jaarinkomen binnenhalen. Hebben wij wat meer spreiding.

Aad van Ruiten