Afbeelding

Code rood en zonnebrand

Algemeen Pastorale column

Vorige week vrijdag hoorde ik de hele ochtend al vrolijke muziek op het schoolplein achter de kerk. De laatste schooldag van dit seizoen. Tegen half twaalf werd er af geteld: Tien, negen,…drie, twee, een… Vakantie! Maar kunnen we nog op vakantie als Nederland rood kleurt? 

Nu de besmettingen omhoog gaan kan dit impact hebben op welke regels andere landen aan Nederlandse vakantiegangers stellen. Waar je vroeger alleen moest denken aan de zomercheck van je auto moet je nu ook nog een studie maken over de coronaregels van je bestemming en de landen waar je doorheen reist. En dat kan van de ene op de andere dag nog veranderen. Als je je vakantiegeld op de rekening hebt staan kun je kiezen kilometers maken, koffers pakken paspoort mee of je blijft dicht bij huis in eigen land, misschien wel thuis. Wat een hele geruststelling is, de zon schijnt overal.

Voor de mensen die in en rond Noordwijk verblijven deze weken heb ik een tip. Loop eens binnen in de Maria ter Zee kerk, Nieuwe Zeeweg 73. Op dit moment is er een tentoonstelling van schilderijen en iconen. Ik werd door wat ik zag meegenomen. Het toverde soms een glimlach op mijn gezicht van herkenning van een fase in mijn leven. Het riep verwondering op, het ontroerde soms. Dat dit mogelijk is, wat doen wij mensen elkaar aan. Ik zag werken van beginnende kunstenaars waar een uurtje werk in zit maar ook iconen waar een heel winterseizoen aan gewerkt is. Prachtig, aangrijpend hoe de schrijvers (iconen worden geschreven niet geschilderd) het voor elkaar krijgen met licht en donker diepte in een icoon aan te brengen. Als je er de tijd neemt zal je merken dat er zelfs ene gesprek op gang komt met de persoon die voor je door het ‘venster’ kijkt.

Ik laat mij in gedachte vele kilometers van hier mee nemen. Maar dan word ik weer met beide benen in het hier en nu geplaatst als ik, door een ongewoon perspectief onder water, baby beentjes ziet afgebeeld. De kombinatie met andere werken die in de buurt hangen flitst er door mijn hoofd het lot van duizenden bootvluchtelingen. Net als ik denk dat dit is het laatste werk van de tentoonstelling is, blijkt er buiten een wand vol schilderijtjes te hangen gemaakt door evenzovele kinderen. In coronatijd zijn zij ook aan de slag gegaan met het thema “Vrijheid vanuit compassie”. Misschien is dit wel het mooiste deel van de tentoonstelling. Zo puur, zo eerlijk, zo echt. Ik kan alleen maar zeggen ga eens kijken, Nieuwe Zeeweg 73 en laat je mee nemen.

De zon schijnt voor iedereen en voordat je huid verkleurt naar (code) rood, weet: de zonnebrand is in de aanbieding!        

Pastoor M.Th.J. Straathof

Uit de krant