Uitgeschakeld

Media en supermarkten wilden ons doen geloven dat de Oranjekoorts ons te pakken zou gaan nemen. Het gevolg van de prestaties van Frank de Boer en zijn selectie zou nog besmettelijker zijn dan de Deltavariant van het coronavirus. Inmiddels liggen alle aangeprezen oranje-artikelen in het vuilnisvat. In de schappen zijn zelfs de oranje paprika’s en de worteltjes afgeprijsd. Ik prijs me gelukkig dat ik niet de behoefte had om af te reizen naar het land van Victor Orban. En dus hoefde ik tijdens de verre terugreis niet al de theorieën van namaak-bondscoaches aan te horen.

Ik blijf ook maar even ver weg van het voetbalnieuws op de sociale media. Daar beheersen onzin, vuilspuiterij, onkunde, onbeschoftheid en volkomen misplaatste overtuiging van eigen bekwaamheid het nieuws over voetbal. Niet alleen over voetbal overigens. Zo werd deze week de lokale politieke actualiteit ook nogal eens beoordeeld en maar zelden op een echte constructieve manier. Maar nog even Oranje.

Na de uitschakeling gaf Frank de Boer desgevraagd aan eerst te willen evalueren voordat hij er consequenties aan gaat verbinden. Dat is verstandig. Na een hectische onverwachte uitschakeling eerst even goed nadenken, overleggen, belangen afwegen en dan pas reageren. Emoties kunnen soms geweldig indrukwekkend zijn. Maar, emotioneel reageren kan ook een valkuil zijn. Omdat je door de emoties het reële gevaar onderschat of zelfs helemaal niet ziet.

Emotioneel roeptoeteren op sociale media is inmiddels een breed ingezet middel om eigen emoties een plekje te geven. Daarbij is maar al te vaak alleen bevestiging van geventileerde standpunten welkom.

Terwijl ik dit schrijf besef ik dat er niet alleen bij voetbal maar ook in de actuele lokale politiek sprake is van dit fenomeen. Althans die ervaring heb ik. Schouderklopjes en de min of meer haatdragende reacties wisselen elkaar af op basis van onderwerp en lijdend voorwerp.

Onze lokale politiek is daarbij niet altijd objectief en maar al te vaak zuur. Heel zuur. Dat werd in de raadsvergadering van deze week weer eens bewezen. Boosheid, rancune en cynisme zijn de emoties die er dus voor kunnen zorgen dat het reële gevaar wordt onderschat of zelfs helemaal niet wordt gezien. In onze lokale politiek is rancune een teveel voorkomende emotie. Politici wenden uitschakeling graag af op politieke tegenstanders. Maar, in mijn geval, ook op kritische columnisten. Ongenuanceerde reacties, boze blikken en verontwaardiging zijn regelmatig mijn deel.

Daarom moet ik vaak mijn eigen lessen in praktijk brengen en vooral niet de emoties een kans geven mijn reacties te beïnvloeden. Tot 10 tellen is dan niet genoeg maar rustig nadenken en behoedzaam reageren hebben de voorkeur. In dat verband ligt het rapport ‘Ondermijning van de democratie in het lokaal bestuur in Noordwijk’ nog even op het stapeltje ‘eerst kijken wat de gemeenteraad er van vindt’. Maar denk vooral niet dat ik al ben uitgeschakeld.