Emotie

Met veel belangstelling was ook ik toehoorder tijdens de politieke informatieavond over de Schelft. De verwoestende brand was direct aanleiding tot heel veel emotionele reacties. De eerste herkenbare emoties toen waren onmacht en radeloosheid.

Omwonenden, gebruikers, hulpdiensten, bestuurders en zelfs de ramptoeristen bleken enorm onder de indruk. Eerst de enorme vlammen en de tot ver in de omtrek zichtbare rookwolken. Later de trieste, stinkende en rokende restanten van wat ‘het hart van de Noordwijkerhoutse samenleving’ zou zijn.

Emotionele reacties waren er dus al snel maar niet iedereen in de fusiegemeente Noordwijk toonde zich direct emotioneel betrokken. Kijk, emoties worden simpelweg gevoed door de betekenis van de situatie. Voor Noordwijkerhouters ging er een stuk historie in vlammen op en vertwijfeld vroegen velen zich af: ‘Hoe nu verder?’ Zeven kilometer verderop kwamen er direct al veel minder emotionele reacties. Daar hoorde je al gauw de zakelijke benadering met de vragen: ‘Hoe was de boel verzekerd? Kan je voor dit geld herbouwen? Wat was er wel en niet afgeschreven?‘ De optimisten concludeerden: ‘Dit is lekker. Nu direct heel duurzaam, eigentijds en praktisch de boel herbouwen. ‘

Dit verschil in emotie werd langzaam ook zichtbaar bij bestuurlijk Noordwijk. De eerste emotionele reacties waren gericht op een snelle herbouw van wat er had gestaan. Maar al snel drong door dat er niet zomaar even een nieuwe Schelft kon worden gerealiseerd. Deze week hoorde ik dus de politieke reacties op de door het college van B&W voorgestane aanpak.

Ook daarbij stonden de zakelijke en de emotionele reacties elkaar nadrukkelijk in de weg. Een extra bijkomende emotie is nog die van de op handen zijnde periodieke verkiezingen. Sommige partijvertegenwoordigers wekten duidelijk de indruk dat hun politieke standpunten niet meer of minder waren dan verkiezingsretoriek. De zakelijke aanpak laten voor wat het is en de in het dorp herkenbare emoties inbrengen als partijstandpunten.

Ik blijf het allemaal met veel belangstelling volgen. Voorlopig denk ik dat het nuchtere Noordwijkerhoutse bollenboerenverstand het gaat winnen van de overdreven emoties. Ik hoor het de lokale adviseurs al zeggen: ‘Wel durven investeren maar zuinig omgaan met de centjes. Niet alles hoeft rationeel en zakelijk maar pak ook de kansen die zich voordoen om zuinig te zijn met belastinggeld.’

Het lijkt tot nu toe een Noordwijkerhoutse aangelegenheid die zich echter wel degelijk voordoet in een fusiegemeente waarbij de belangen van alle 45.000 inwoners in het geding zijn. Dat is de nuchtere realiteit. Dat zullen raadsfracties en zetelrovers zich tijdens de ongetwijfeld nog fel oplaaiende discussies moeten realiseren. Het emotionele sleutelwoord van deze tijd is ‘samen’. ‘Samen maken we Noordwijk‘. Dus ook het realiseren van ’het emotionele hart van de Noordwijkerhoutse samenleving’ zullen we samen moeten betalen.