Opvolging

Dat niemand het eeuwige leven heeft, dat weten we. Hoe je daar mee omgaat is een heel ander verhaal. Zo gek als het bij de farao’s in Egypte was zal niet gauw meer worden; hoewel de protserige paleizen in Amerika er soms een gooi naar doen. Miljardairs met hun eigen Trumptower.

Bollenjongens doen niet zo gek; ze hebben hun kraam. Altijd maar weer op zoek naar uitbreiding en betere soorten. Minder of niet virusgevoelig, niet snel ziek of uitstekend geschikt voor de broeierij in de winter. Kapitalen gaan er in om. Zeker na zo’n gekke winter als in het afgelopen jaar hebben de handelaren nog wel een beter soortje in de aanbieding. Om allerlei redenen worden de kwekerijen steeds groter, niet alleen qua kraam, maar ook in grondbezit, machines en gebouwen. Dan staat soms opvolging, trappelend van ongeduld, rammelend aan de poort. Nieuwe ideeën genoeg.

TV West heeft een serie gemaakt met 11 jongelui die het vak in willen. Dat gaat heel anders als vroeger. Toen was het veelal, na de lagere school, mulo of “schoffelschool”. Heel dikwijls volgde dan, we zijn het bijna vergeten, anderhalf jaar militaire dienst. Daarna kon je “met je kont” aan het werk. Nu zijn de tuinbouwscholen praktijk gerichter. In elke klas worden wel een paar stages gedaan. Het zien en doen spreekt veel jongelui aan.

Zijn ze dan voldoende toegerust voor hun bedrijf-van-de-toekomst? Feit is dat, veel meer als vroeger, kennis wordt ingekocht. Je kunt het niet allemaal zelf meer doen. “Bollenjongens” laat, tot nu toe, vooral de praktijk zien. Krijgen de jongeren, helaas alleen jongens, ook te zien waar hun bollen in het schap van de New Yorkse store staan, of waar de tulpen in de winkel in Berlijn of Parijs liggen? Wel laat het programma zien hoe ongelofelijk complex het hele vak is. De veranderingen in mechanisatie, teelt, handel en vooral regelgeving, volgen elkaar in moordend tempo op.

Nu ‘s woensdags kijken naar die jongens in de bollen!

Aad van Ruiten