Haantje de voorste

De verkiezingen zijn achter de rug. In de debatten hebben lijsttrekkers goed van zich laten horen om haantje de voorste te zijn. Na de uitslag waren ze haantje de voorste om zowel de winst als het verlies te verklaren en daarmee zichzelf opnieuw voor het voetlicht te zetten. Maar: daar kom je niet ver mee; noch in de formatie van een nieuwe regering, noch bij het uitvoeren van een goed beleid.

Komende zondag kan wellicht een aanwijzing geven voor waar je wel mee verder komt; niet alleen in de politiek. Want: het is dan Palmzondag: het begin van de Goede of Stille Week. Daar komt ook een haan in zicht. Op de Palmpaasstokken, die kinderen kunnen maken en brengen bij iemand, die wat extra aandacht nodig heeft. Deze haan is geen haantje de voorste, maar: verwijst naar de haan uit het lijdensverhaal; hét verhaal van Palmzondag en voor de week, die daarop volgt. We horen dan hoe Petrus eerst haantje de voorste is om pal achter Jezus te gaan staan. Hij zal Jezus nooit in de steek laten. Hij zal zorgen dat Hem niks overkomt; let maar eens op. Een stevige belofte, die staat. Maar dan komt het erop aan. Dan wordt Jezus gevangen genomen en weggevoerd. En Petrus wordt er op aangesproken. Jij hoorde toch ook bij die man? En daar gaat Petrus’ belofte: hij verloochent het. En daar kraait de haan. Tot drie maal toe.

Daar gaat Petrus, haantje de voorste, met de staart tussen de benen weg. Wat een afgang. Wat een gezichtsverlies. En wat nu?

Hij schreit bittere tranen. Daarmee neemt hij zijn verlies en doorleeft het diep. Zoekt geen uitvluchten, maar zoekt anderen weer op. De vrouwen, die wel bij Jezus zijn gebleven. De vrienden, die elkaar toch weer hebben opgezocht. Ook al moet hij door het stof. Ook al kunnen ze hem van alles en nog wat verwijten. Wat gelukkig niet gebeurt.

En daar kan hij mee verder. Daar kunnen ze mee verder. Op Paasochtend: om te zien dat het leven verder gaat. Dat verlies niet het laatste woord heeft. Dat ze er weer aan kunnen en mogen gaan staan. En dat er - naar de woorden van Herman van Veen - genoeg over blijft om voor op te staan.

Pastor P. Owel