'Neem elke dag zoals-ie komt en blijf positief' is het devies van de hoogbejaarde dame. | Foto en tekst: Caroline Spaans.
'Neem elke dag zoals-ie komt en blijf positief' is het devies van de hoogbejaarde dame. | Foto en tekst: Caroline Spaans. Foto: cs

Margaretha Bos viert 103e levensjaar

Algemeen

Genietend van de eerste lentedag zit ze buiten op het erf voor de hoeve aan de Leidsevaart waar ze is geboren. Voor het raam hangen drie grote ballonnen die samen haar leeftijd verraden: 103. Ze is geboren op 22 februari 1918 als Margaretha Bouwmeester en trouwde in 1941 met Jacob Bos waarmee ze vijf dochters kreeg. Inmiddels heeft de hoogbejaarde vrouw vier klein- en acht achterkleinkinderen.

Op de vraag hoe het haar gelukt is om zo oud te worden, antwoordt ze nuchter: “Blijf positief, maak overal het beste van en neem de dag zoals-ie komt!” De oude dame heeft genoeg meegemaakt, maar dat is haar geenszins aan te zien. In haar nagenoeg rimpelloze, vriendelijke gezicht twinkelen een paar helderblauwe ogen die nauwelijks een bril nodig hebben. De krant leest ze bij voldoende licht zelfs zonder bril. Het ongemak zit hem in het slechte horen en het slecht kunnen lopen. Maar daar is alles mee gezegd. “Ik heb er altijd jong uit gezien”, zegt ze met een grote glimlach. “En ik heb ook een jonge stem, dat scheelt.”

Veel familieleden heeft ze overleefd: haar broer en zus, echtgenoot en zelfs een dochter en kleinzoon. Aan haar eigen jeugd, op de grote hoeve waar ze nu met haar dochters woont, heeft ze minder goede herinneringen. “Op mijn 5e overleed mijn vader en vanaf mijn 13e moest ik meewerken op het land en de koeien melken. Zware arbeid, iedere dag opnieuw.” Haar leven veranderde in positieve zin toen op een winterse dag in 1938 Jacob aanbelde bij de hoeve. “Het was geen liefde op het eerste gezicht hoor, het groeide langzaamaan. Op mijn 23e trouwden we en trok ik in bij Jacob en zijn ouders in Abbenes. “Een groot huis, met lange gangen”, vertelt Margaretha. “Ik mocht nooit dansen, maar wilde dat zo graag. Ik huppelde stiekem door die lange gangen.” Ze lacht hardop bij de herinnering. Later woonde het echtpaar nog in Vijfhuizen en in een zorgcentrum in Aalsmeer, waar Margaretha is blijven wonen nadat haar Jacob overleed.

Niet bang

Tot afgelopen maart het coronavirus uitbrak en haar dochters niet meer op bezoek mochten komen. Aline: “Wij besloten gelijk om mama mee naar de hoeve te nemen. Ze is afgelopen zomer nog wel even terug geweest, maar toen het eind september opnieuw fout ging, is ze definitief bij ons komen wonen.” Voor het virus is Margaretha niet bang: “Die vaccinatie heb ik ook afgeslagen. Ik ben al oud en ik voel me gezond.” Haar dochters staan volledig achter dit besluit. Aline: “Onze moeder is uitstekend in staat om hierin haar eigen keuze te maken!” Overigens vindt Margaretha het schandalig dat er mensen zijn die de huidige maatregelen vergelijken met de Tweede Wereldoorlog: “De oorlog was zóveel erger!”

Fijne motoriek

Margaretha begon op haar 90ste met schilderen en nu kleurt ze mandala’s in. Hiervan maakt ze (verjaardags)kaarten die ze zelf (!) schrijft. Ook puzzelt en leest ze graag. En voor, op de Leidsevaart, gebeurt van alles. Van het schaatsen vorige week en de bootjes die in de zomer voorbij komen.

Lydia: “Onze moeder zegt altijd dat de leukste tijd in haar leven, de tijd was dat wij klein waren, daar heeft ze echt van genoten.”

Opgeteld is Margaretha samen met haar dochters Aline (75) en Lydia (71) in maart 250 lentes oud. Dat zou groots gevierd worden, maar door de coronamaatregelen zit dat er helaas niet in.

Uit de krant