Afbeelding
Foto: Cor de Mooy

Denk goed na

Algemeen Column

De vakantie zit erop, de vele strandbezoekers zitten weer gewoon thuis op het balkon en iedereen zien we weer gewoon hun dagelijkse werk doen.

Rondom de gemeentelijke kantoren is er echter een voor Noordwijk ongebruikelijke serene rust. Er gebeurt ogenschijnlijk al wekenlang gewoon niets. Naast een winterslaap kent de Noordwijkse politiek en met name de ambtelijke organisatie, nu kennelijk ook een zomerslaap. Terwijl september in de vastgestelde jaaragenda een drietal politieke bijeenkomsten bevat zijn er voor geïnteresseerde belangstellenden nog helemaal geen stukken beschikbaar. Een situatie die wat angstig aandoet in een tijd waarin alles toch al onzeker is.

Niet alleen zijn er nog geen vergaderagenda’s en te bespreken onderwerpen gepubliceerd. Hoewel tijd, plaats en manier van vergaderen zijn gepubliceerd ontbreken de stukken. Dit terwijl de eerste bijeenkomst al op 15 september staat geagendeerd. Kennelijk zijn de Noordwijkse politieke partijen en hun raadsleden zo ingelezen en op de hoogte van de diverse belangrijke onderwerpen dat de ambtelijke stukken pas op het laatste moment noodzakelijk zijn.

Ik heb zo mijn vraagtekens. Is thuiswerken in coronatijd dan toch minder efficiënt als dat men ons wil doen geloven? Is persoonlijk en dagelijks contact met collega’s ook voor ambtenaren van belang voor die efficiëntie? De grootstedelijke aanpak, die ambtelijk Noordwijk heden ten dage kenmerkt, genereert opnieuw kenmerken van onwenselijkheid.

Moet de bezem er toch maar door heen? Wat veel Noordwijkers betreft zo snel mogelijk. Dat beluister ik bij de vele persoonlijke contacten die ik mede door een onverwachte vrijwilligerstaak met veel inwoners heb. Genoeg is genoeg. Zoals altijd doe ik mijn best om begrip te tonen en niet verontwaardigd te zijn en dus plaats ik dit alles maar in het mapje ‘aanpassingen noodzakelijk door de fusie’.

Voor de enorme blunder deze week van onze minister Grapperhaus heb ik nog even geen mapje beschikbaar. Een official die luid van de toren durft te blazen maar geen kans ziet om zelf de regels na te leven. Een van mijn contacten deze week sabelde hem openlijk neer. Met het schuim op de lippen schreeuwde hij het uit: ‘Weg met die man. Wat een minkukel is dit. Overtreders keihard benoemen als asociale burgers en hen in het openbaar wegzetten als bandieten. De regiobestuurders opzadelen met het onmogelijk consequent uit te voeren handhaven. En dan zelf een bruiloft vieren waar regels bij herhaling worden overtreden. En dan ook nog denken dat je dit kunt afkopen door een minimale bijdrage aan een goed doel. Mijn God, wat voor mentaliteit heb je dan?’

Hoewel ik opnieuw neigde begripvol te zijn was dat in dit geval niet mogelijk. Hier geen rol voor dominante ambtenaren op het ministerie. Hier geen sprake van partijpolitiek. Hier slechts een persoonlijke misser. En de moraal van het verhaal: ‘Bruidegom, voor je ja zegt, denk goed na, weet wat je doet!’

Uit de krant