Afbeelding

Uitpakken

Algemeen Pastorale column

Marian belde me op. Ze wil graag in de kerk trouwen. Ze komt er niet veel, maar ze wil toch graag trouw beloven en in de kerk Gods zegen vragen. Maar haar vriend Jelle gelooft niet. Ze vroeg of samen mocht komen praten.

En zo zaten ze op een vrijdagavond, nog voor de coronacrisis, bij me in de kamer. ‘Jelle is niks’, zei Marian toch wat verlegen lachend. Jelle keek me zorgeloos aan en zei: ‘Ik ben niet gelovig opgevoed. Het zegt me niets en ik heb er geen behoefte aan.’ Hij zei het zo vanzelfsprekend, dat ik me jaloers voelde.

Je kunt God niet bewijzen. God kun je alleen ontmoeten als je er open voor staat. En wat opent een mens? De liefde. Niets anders. Waarom trouwen mensen? Omdat ze van elkaar houden. Als je lief hebt, wil je één zijn met de ander. Helemaal lukt dat niet, je blijft twee aparte mensen. Maar soms ben je zo één met de ander, dat er nieuw leven ontstaat. Dan ben je even God, je schept samen. Maar je blijft twee mensen. Jezus heeft ons gezegd, dat God wel in ons woont. Hij verblijft in ons.

Maar, hoe weet je dat God in je woont? Als je maanden zorgt voor je zieke man en je hebt er vrede mee, dan stijg je boven jezelf uit. Als je de ander kunt vergeven, en je richt je op je eigen weg, doe je iets wat je van jezelf nooit had verwacht. Op die momenten kun je opeens beseffen dat God heel dichtbij is.

God moet je niet hoog in de lucht zoeken of in een kerkgebouw. Hij is daar wel, maar op de eerste plaats is God bij zijn mensen. Hij is de bron van je liefde en de voltooiing ervan.

Voor velen is God een geschenk dat nog ingepakt zit. Je weet dat het een bijzonder geheim bevat, maar je zet het weg, want je weet maar nooit. Jelle kijkt verliefd naar de flonkerende ogen van zijn bruid en zegt: ‘Jij bent het geschenk, straks ga ik je voorzichtig uitpakken’. Op het huwelijksfeest met corona-regels vroeg ik me af wie er nu gelooft?

Pastoor M.Th.J. Straathof

Uit de krant