Afbeelding

Geef mij een teken

Algemeen

Helemaal aan het begin van de coronacrisis las ik een stuk in de Volkskrant. De Volkskrant had schrijvers gevraagd om hun gedachten over thuisblijven op papier te zetten. En een van die schrijvers was dichter Lieke Marsman. En voor het goede begrip van het citaat, is het misschien belangrijk te weten dat zij kanker heeft. 

Zij schrijft het volgende: “Het zou me niet verbazen als u ergens de komende maanden religieuze gevoelens ontwikkelt. Dit kan schrikken zijn, maar het is heel normaal. Velen zijn u voorgegaan. Ook ik heb op mijn duisterste momenten een spirituele kant van mijzelf ontdekt waarvan ik niet wist dat ik hem in me had. Na wederom een slechte scanuitslag kan ik zomaar middernachtelijk liggen bidden en smeken of God me misschien een teken van leven kan geven. Om meteen daarna te schrikken: Wat als mijn ziekte zelf het teken is? Of wat als God allang een teken gegeven heeft, maar ik het teken niet heb herkend?”

Vooral die laatste vraag raakte mij. Zij houdt de mogelijkheid open dat wij als mensen iets kunnen missen, dat we iets kunnen missen van wat God ons wil laten weten. Dat God ons iets probeert duidelijk te maken, maar dat wij het niet herkennen.

Laat ik daar even op doordenken. Maar zou het dan ook kunnen dat heel de werkelijkheid om ons heen een teken van God is?

En wat nu als God niet alleen een teken gegeven heeft maar als God ook spreekt?

De schrijver van de brief aan de Hebreeën uit de Bijbel is daar vast van overtuigd: “Nadat God voorheen vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had door de profeten, heeft Hij in deze laatste dagen tot ons gesproken door de Zoon.”

Jezus Christus is het teken van God dat Hij ons gegeven heeft. En Hij heeft gezegd: “Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.”

Ds, J.A.J. Pater, Wijkgemeente Ichthus, Noordwijk

Uit de krant