Onderschatten

In de klas zaten 23 kinderen rond de elf jaar. De stille, de drukke, de schoffies en de lieverdjes. Ik haalde ze er zo uit.

Voor onze Uitgeverij was ik onlangs gastdocent op een basisschool in Leiden. Hoewel ik nog nooit voor de klas had gestaan, waren mentoren, 'loopbaanbegeleiders', toetsen en testen het altijd roerend eens: ik moest onderwijzeres worden. Maar destijds had ik helemaal geen zin in de Pabo. Sterker nog: school kon me gestolen worden. Dus geld verdienen in het onderwijs ging 'm niet worden.

Zo'n gastlesje leek me wel leuk. Het moest gaan over journalistiek. Ik zette een Powerpoint in elkaar met - naar mijn idee - leuke onderwerpen en een paar pakkende teksten. Voordat ik de definitieve versie op een stick zette, stemde ik mijn presentatie even af met mijn jongste dochter. Just in case. Als 15-jarige sta je toch dichter bij groep 7/8 dan ik met mijn leesbril en beginnend grijs.

'Mam, dit kan écht niet', was haar eerste reactie. Lekker dan! Daar heb ik dan zo mijn stinkende best op gedaan. 'Wat is er mis mee?' vroeg ik. 'Het is veel te saai', antwoordde ze. 'Je moet er filmpjes opzetten en bepaalde onderwerpen afhalen, dit interesseert die kids niets. En de teksten moeten ook anders.' Dus mijn verhaal over 'oud nieuws is nog steeds nieuws' (9/11) kwam te vervallen en verving ik voor een filmpje over fake news. Nou ja, niet ik: dat deed mijn dochter met drie muisklikken. Nadat ze geërgerd had toegekeken hoe ik veel te langzaam volgens haar naar een geschikt filmpje zocht, pakte ze mijn laptop: 'Zo moeilijk is dat toch niet? Kijk, dit is wel een aardig filmpje Zo... klik, zo... klik en dan staat het daar... klik!'

Omdat ik het onderwerp over 'oud nieuws is nog steeds nieuws' er in wilde houden, kwam mijn dochter op het idee om iets met de dodenherdenking te doen. 'Doe een filmpje met die damschreeuwer mam, van een paar jaar geleden'.

Nou. Dacht het even niet. Veel te confronterend voor die 11-jarige kinderzieltjes.

Eenmaal voor de klas ging het eigenlijk verrassend goed. Ik had er lol in en waarachtig: ze luisterden. Ook de schoffies. Ik dacht dat kinderen in groep 7/8 geen idee hadden wat fake news is of hoe het ons beïnvloedt. Maar ze verbaasden me met hun kennis. Het filmpje was een succes en werd gevolgd door een uitgebreide discussie onder en met de kinderen.

So far so good. Toen de dia over 'oud nieuws is nog steeds nieuws' in beeld kwam op het smartboard, stak een van de wat stillere kinderen haar vinger omhoog, toen ik de klas vroeg of ze een voorbeeld wisten. 'Nine/eleven, toen die vliegtuigen in de hoge torens vlogen in Amerika,' zei ze. Gevolgd door een van de andere kinderen, die enthousiast riep: 'De Damschreeuwer tijdens Dodenherdenking! Daar hebben ze het ook nog steeds over!'

Caroline Spaans

Redacteur