Afbeelding

Ik vertrek

Column

Op Facebook reageerde ik op een post van iemand die haar onmin uitte over het lawaai van overkomende vliegtuigen. Ze woont vlakbij Schiphol en reageerde op een artikel dat dit weekeinde in het NRC stond: 'Vijfhonderdduizend vluchten op dat hele kleine stukje aarde'.

Ze was nogal uitgesproken. Vrijheid van meningsuiting. Gelukkig mag dat. En een mening is net als een neus: we hebben er allemaal een. Hoewel. Michael Jackson bijna niet (meer) destijds. Maar laten we niet afdwalen naar de never ending story van deze treurige popster die zoveel moois maakte en, dood of niet, onlangs van zijn troon lazerde met Max Verstappen-snelheid. Maar dit uiteraard, geheel terzijde. Waar waren we gebleven.

Schiphol. Hoera! Ik mag donderdag weer in zo'n prachtige zilveren vogel het luchtruim in om na 4,5 uur uit te stappen in de zon.

Ik heb het nooit begrepen dat mensen die er zelf voor kiezen om in de directe omgeving van een luchthaven als Schiphol te gaan wonen, klagen over geluidsoverlast. Voor mij staat dat gelijk als klagen over hoesten als je rookt en je rits niet meer omhoog krijgen na je zoveelste hamburger.

Schiphol is een hele grote jongen. En ik ben heel trots op 'ons' Schiphol. Als ik zie hoe gestructureerd alles gaat. Hoe goed ik als passagier mijn weg kan vinden. Het uitgebreide taxfree aanbod. Hoe veilig ik me er voel. In 2018 reisden 71,0 miljoen passagiers van, naar of via Schiphol. Na Frankfurt heeft de Nederlandse luchthaven het grootste aantal directe vluchten per week en is daarmee officieel de nummer 2 in de wereld. Daar ben je toch trots op?

Met mijn lief vertoef ik in de zomer graag op het Kaag-water en hoop dat de wind zó staat, dat de Kaagbaan veel wordt gebruikt. Ik kijk dan vol bewondering omhoog wanneer er weer zo'n reus over ons dendert. Tastbaar bijna. Een bevriend piloot van ons, die we regelmatig rondom Kaag-eiland treffen, geeft desgevraagd tekst en uitleg over wat er vlak voor de landing in de cockpit wordt gezegd. Reuze interessant.

Hier in Noordwijkerhout horen we ook vliegtuigen overkomen. Maar stoor ik me daaraan? Ik woonde ooit in de polder in het oosten van het land. Eigen keuze. Je hoorde daar de stilte. Ik werd er gek van op den duur. Je had nog geen social media in die tijd, dus ik klaagde tegen familie, vrienden en collega's. Tot een van hen zei: 'Waarom verhuis je niet? Niemand dwingt je hier te blijven wonen!' Het heeft even geduurd eer ik de moed bij elkaar had geraapt. Maar ik vertrok.

Nu woon ik een stuk kleiner, heb geen tuin meer waarin schapen grazen en kan lopen naar het dorpscentrum. Schiphol ligt op 15 autominuten. Mijn eigen keuze. En ik ben heel gelukkig!

Caroline Spaans, redacteur

Uit de krant