Afbeelding

Het is de leeftijd

Column

Aan kappers geen gebrek in ons dorp. Welgeteld tien met De Zilk erbij elf, thuiskappers niet meegerekend. In Noordwijk Binnen en Zee tel ik er ongeveer 17, thuiskappers niet meegerekend. Dan hebben we het binnen een straal van pakweg elf kilometer over minstens 28 coiffeurs waar we uit kunnen kiezen om onze haren te laten stylen. Ik vind dat best veel, maar dit terzijde.

Ik ben heel blij met mijn eigen kapper. Ik kom altijd 'Bij Wendy', maar eigenlijk bij Renee. Niet omdat ik de andere salons niet goed vind, maar omdat ik met hen een aangename klik heb. Wanneer iemand letterlijk zo dichtbij komt en aan je zit, is dat wel zo fijn.

Het zijn jonge meiden- althans, een stuk jonger dan ik. En iedere keer wanneer ik weer toe ben aan een knip- en/of kleurbeurt, kaatst mijn spiegelbeeld die generatiekloof meedogenloos terug: tijdens het kleuren zeker zo'n anderhalf uur lang. Want je ziet niet alleen jezelf, maar ook die frisse, jonge kapster die achter je staat. Waarvan haar haar natuurlijk altijd leuker, mooier, voller en kleurrijker is dan het jouwe. "Doe mij jouw kleur maar, deze keer", vroeg ik. (Haar model, half opgeschoren aan één kant vond ik net iets té voor mijn aantal lentes, maar wel heel 'cool', liet ik Renee weten.)

So far so good. Eerst een leesbril scoren, want die was ik vergeten. Met de leesmap op schoot en de Privé Story van mijn Weekend verder, had mijn haar anderhalf uur later dezelfde kleur als mijn kapster. Mooi! Ik had wel een zilvershampoo nodig, zei ze. Want dan bleef de kleur lekker zitten tijdens de week zon en zee die kort daarna zou volgen. Ze zei ook nog iets over de paarse kleur van de shampoo: die ook op mijn handen zou komen, maar goed te verwijderen was. Ze deed er nog een tube bij van hetzelfde merk als de shampoo. Ik hoorde eigenlijk niet goed wat ze zei, maar vond het allemaal best. Ik was blij met mijn coupe en kleur en de vakantie stond voor de deur!

Tijdens mijn vakantie waste ik mijn haar elke dag met de door Renee voorschreven shampoo. Paars, inderdaad. Maar het spoelde prima uit en de kleur van mijn haar bleef zoals hij was. Het spul uit het bijgeleverde tubetje van hetzelfde merk, deed ik er na het wassen in. Geen idee wat het was, want ik had geen leesbril op en die lettertjes op de tubes zijn zo verrot klein. Ik gebruikte lekker veel, dan hoefde ik minder mee terug te nemen. Wat wel opviel, was dat het steeds lastiger werd mijn haar uit te spoelen. Het werd steeds vetter, leek wel.

Op de dag van vertrek pakte ik mijn toilettas in en wilde de tube weggooien. Toch eens kijken wat voor soort crèmespoeling ik had gebruikt. Ik pakte mijn leesbril: Salon Exclusive, stond er op. En: Reparing Hand Cream.

Mijn ogen gaan achteruit. Dat wist ik. Mijn oren dus ook.

Caroline Spaans, redacteur

Uit de krant