Langs de weg

Al onze bollen en planten die we nu telen, komen oorspronkelijk van elders. Weliswaar gecultiveerd of gekruist om steeds mooiere te vinden. De tulp werd op de steppen van Azië gevonden. De narcis en de hyacint langs de Middellandse Zee. Als we ergens vakantie vieren kan ik het niet laten om voortdurend langs de weg te kijken of er een bijzonder bolletje staat. Zuid Afrika levert het meeste op. Boeren verbranden de bermen om ze te zuiveren van slangen en ander gespuis, maar tot ieders verbazing geeft dat lucht aan de mooiste nieuwe planten. Veroorzaakt door ethyleen en kali uit de as. Je vindt er wilde amaryllissen en onder struiken vonden we een Poederkwast (Haemanthus). In Zuid Italië vind je in de berm de wilde cyclaam. Voor de plantenjongens: de acanthus is er een onkruid. In Portugal is de lavendel inheems en in de bergen daar vind je de hoepelrok narcis (N.cyclamineus). Engeland is helemaal de hemel voor "kantkijkers": eerdaags bloeien er de eerste berenalliums, een wit bloemetje wat beren graag zouden lusten (A.ursinum). Wat te denken van al die sneeuwklokjes die er aankomen. Favoriet bij de Engelsen is de Galanthus, letterlijk vertaald: melkplant. In het najaar staan de Schots muurtjes vol met Montbretia's, die houden van nattigheid en lage temperaturen. Een Schotse vriend ligt dubbel als ik hem vertel wat voor grassen wij allemaal telen. Zijn weiland staat er vol mee. Veel dichter bij huis, aan het Westeinde, op de voormalige vuilnisbelt, staan nu prachtige Arum italicum, geeft in het najaar mooie oranje bessen. In mei is er daar, bij een poel in het bos, een grote plek met blauwe boshyacinten (Scilla campanulata). Misschien denken toeristen die in het voorjaar de streek fietsen, dat al die verwilderde narcissen hier altijd al staan, maar gek genoeg werden die ooit als uit/afval in het bos gedumpt. Laten we ze maar in de waan laten!

Aad van Ruiten