Tradities

Het sinterklaasfeest. Ik heb er goede herinneringen aan. Cadeautjes, familie om je heen en marsepein eten tot je er misselijk van werd. Pepernoten en taai-taai, heerlijk. Ontelbare chocoladeletters in wit, melk en puur heb ik door de jaren heen verorberd. Kriebels in je buik als je met de andere kinderen uit je klas luidkeels: 'Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht, want we zitten allemaal even recht', zong. Maar dat liedje mag niet meer. Dat is veranderd. De kinderen leren nu: 'Sinterklaasje kom maar binnen met je Piet, want we zingen allemaal blij een lied'. Rijmt ook.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind dat raar. De tekst van een liedje dat al jaren zo wordt gezongen, uit miljoenen Nederlandse, Antilliaanse en Vlaamse kinderkelen klinkt, moet ineens anders. Omdat volwassenen zich storen aan het woord 'knecht'. Die hele discussie over de kleur van die pieten ieder jaar opnieuw. Het is de kinderen toch worst, wat voor kleur ze hebben? Ik vind dat zowel voor- als tegenstanders zich schandelijk misdragen om zich zó op te winden over een fictieve intocht en een niet bestaande kindervriend met een schimmel tussen z'n benen en zijn niet bestaande hulppieten. Alsof bewust is geprovoceerd al die jaren. Als ik nog gelovende jonge kinderen zou hebben, zou ik niet weten hoe ik ze moet uitleggen wat er allemaal gebeurt tijdens intochten op tv en in de dorpen en steden. Hele politiemachten zijn op de been. Het hele land zou zich dood en rood moeten schamen.

Tot zover mijn ergernissen over dit onderwerp, want er viel genoeg te genieten afgelopen week. Zwarte Pieten op 'het bankie' voor de VVV en overal in het dorp sinterklaasliedjes uit de speakers die op straat hingen. Prima sinterklaassfeer in ons dorp wat mij betreft.

Over tradities gesproken: ik kan zonder nadenken een volle handvol Noordwijkerhoutse tradities opnoemen, maar in het kader van de fusie.... kent u Noordwijkse tradities?

Het corso op de boulevard, vooruit. Grentpop? Vooruit, nog eentje. Maar daarmee houdt het wel zo'n beetje op. Ja, iets met zandsculpturen en andere graverijen aan het Noordzeestrand. Maar die tel ik niet mee als Traditioneel Hoogtepunt.

Dat zijn toch activiteiten die schraal afsteken tegen Ons Carnaval en Onze Kermis en Ons Volkslied. Zeg nou eerlijk: "Dorpje in de duinen, men kent je overal, met je Witte Kerkje en je carnaval, met je mooie wijken, fris en ruim gebouwd, daar wil ik altijd wonen: Noordwijkerhout."

Daar gaan we niet ineens een andere tekst van maken? Mag ik toch hopen?

Caroline Spaans, redacteur

Noordwijkerhouts Weekblad