Afbeelding
Foto: remco out

In de bus

Column

Ik weet niet of het fenomeen nog bestaat, maar vroeger werd het vaak georganiseerd in protestants Nederland: een schoolreis voor kerkelijke bejaarden. Zo aan het eind of het begin van het kerkelijk seizoen werden er door een daartoe benoemd damescomité een paar bussen gecharterd en genoeg senioren om die te vullen, en men ging op reis.

De plaatselijke predikanten gingen mee en bij voorkeur hun echtgenotes ook en men had tezamen een genoeglijke dag op christelijke grondslag. De ouderen van nu voelen zich daar te goed voor. Ze zijn minder afhankelijk en gaan er tot op hoge leeftijd zelf op uit. Zo'n bus vol geloofsgenoten vinden ze wat oubollig.

Toch had het wel wat. In een van mijn gemeentes bestond zo'n seniorenreis nog. Er werd gereden en gevaren, wandelen was niet echt handig. Er werd koffie gedronken en wat sterkers en steevast besloten met een diner. Al even steevast stond er schnitzel op het menu, waarbij het uitgangspunt was: veel is goed en groot is lekker. Ergens onderweg passeerde ook altijd een flauw raadseltje: het is 20 meter lang en het ruikt naar pepermunt, rara wat is dat? Een bus vol Gereformeerden…

Wanneer ik bij wat voor gelegenheid dan ook in een touringcar klim, heb ik altijd even een déjà vu. Nostalgische kriebels. Toen ik onlangs dan ook met mijn vrouw busreizenderwijs op weg was naar een voorstelling in Den Haag en dacht twee gelovige reizigers vlak voor mij te hebben, was ik ook weer een beetje terug in mijn Nijverdalse jaren. In hun gesprek kwam veelvuldig God ter sprake en de naam van zijn Zoon werd geregeld genoemd. Iets tè geregeld, merkte ik. En bij de laatste halte aangekomen was wat ik voor vrome vrijmoedigheid had aangezien door de mand gevallen. Ze zaten aan één stuk door over van alles en iedereen te beppen maar niet over de zaken van de ziel. God allemachtig en Jezus Christus waren veelvuldig gebruikte stop- en gemeenplaatsen in hun opgewonden conversatie. Ik was terug bij af. Ik had het kunnen weten natuurlijk: ze wisselden heel de reis geen enkel pepermuntje uit…

Egbert van der Weide

Uit de krant