Alles ist vorbei

Wanneer vroeger het Nederlands Elftal speelde, was mijn vader altijd thuis. Je zou zeggen dat dat normaal is, een vader, thuis op de bank voor de tv, maar als slager met een eigen slagerij was het geen doorsnee huishouden waarin ik opgroeide. Mijn moeder hielp ook mee achter de toonbank en mijn broer en ik waren tijdens schoolvakanties ook vaak in de zaak om ons steentje bij te dragen. Dat betekende tenslotte extra zakgeld!

Ik groeide op in een voetbalminnend gezin. Tijdens een EK of WK waarbij oranjewedstrijden ook overdag plaatsvonden, ging de winkeldeur op slot. Op klompen en in zijn witte slagersjas vol bloedvegen zie ik hem nog binnenkomen: Caballero in de ene en autosleutels in de andere hand: "Zijn ze al begonnen?" vroeg hij dan verhit.

Op zijn sokken ging hij naar de plavuizen zitkuil om op het randje van de ribfluwelen 'Berend Boudwijn stoel' voor de tv te gaan zitten. Maar niet nadat hij de overgordijnen had dichtgedaan tegen het licht dat van buiten de buis in scheen. Aardedonker maakt hij het, om maar niets van de wedstrijd te missen.

Een hartverzakking kreeg je, als je alleen al naar hem keek tijdens zo'n wedstrijd. Hij leefde zo enorm mee, dat het randje van die ribfluwelen stoel er kaal van werd. "Jaaaa, nuuu!!!" Dan veerde hij op, om weer neer te ploffen als de bal over ging. En de ene Caballero werd met de andere aangestoken. De rook bleef ook zo lekker hangen in die zitkuil. Halverwege de eerste helft zag het al blauw.

Als het geen Oranje was dat de klok sloeg, was het Ajax. Die 'andere club' werd niet genoemd. Of aangeduid met nul-tien. Halverwege de week kwam het 'toto-meisje' aan de deur, met zo'n biljet waarop je een 1, een 2 of een 3 moest aankruisen, waarna je een karbonvelletje kreeg, als bewijs. Zondagavond keken we áltijd Studio Sport. We hadden destijds een papegaai, zo'n grijze roodstaart. Die praatte honderduit. Maar alleen op zondag, wanneer hij de tune van Studio Sport hoorde, ging zijn one-man-show over voetbal. Dan riep hij vrolijk: "Hup Ajax", direct gevolg door een honend: "Feijenoord? Hahahaha!"

Overigens bleef de sfeer na een verloren partij niet lang in het negatieve: het lag aan de scheidsrechter, het veld of de coach. Nooit aan 'onze jongens' of het nu Oranje of Ajax was. Mijn vader was een supporter in hart en nieren!

Oranje zit er niet bij dit jaar. En wat moet ik veel aan mijn vader denken! Terwijl ik dit schrijf hebben onze zuiderburen Brazilië verslagen en liggen onze oosterburen uit het toernooi.

Oh! Wat had hij daar van genoten!

Caroline Spaans

redacteur Noordwijkerhouts Weekblad