Brand in Mokum

Ik leerde dat liedje in klas 4 van meester Deelstra. Hij hield van zulke oubollige versjes. We zongen ook 'De klokken van Haarlem' en 'Daar was een wief dat spon.' Ach ja, die goeie ouwe tijd.

Brand in Mokum dus. En wel in canon. Een droevig lied met een slechte afloop. Ondanks dat men brand! roept en aanwijst waar het vuur woedt, wordt er bij gebrek aan water niet geblust. Dat is in een stad als Amsterdam regelrecht ongeloofwaardig. Maar ach, er werd mij in die jaren wel meer op de mouw gespeld. Het liedje zelf is ouder: er is een versie waarbij Londen in brand staat. Dat lied verwijst naar de stadsbrand die Londen trof in 1666. En nog ouder is de tekst die ons bezingt hoe heel Schotland in brand staat door een wraakactie van de Engelse koning Hendrik VIII in 1544. Er kan sinds kort een nieuwe versie gezongen worden: brand in Noordwijk. Vergeleken met de gigantische brand die in Londen 87 kerken en 13.200 huizen verwoestte, vallen de brandjes in Noordwijk in het niet. Maar toch: het zullen je busjes maar zijn. Boze Noordwijkse fusievijandige tongen beweren te weten wie er de hand in hebben. Noordwijkerhouters die door de branden nog meer tegen de fusie gekant zijn, wijs ik even op de hete zomer van 2007. Die heugt mij omdat wij op het punt stonden te verhuizen naar 2211. Binnen enkele maanden kwam dat dorp driemaal in het nieuws vanwege moord en brandstichting. Men liet ons vanuit Maassluis met angstig hart gaan. Ik bedoel maar: de pot verwijt de ketel. Ik houd het op een stelletje raddraaiers. Die tieren, in een sfeer van verveling, aan beide kanten van de gemeentegrens en ver daarbuiten. Een noodverordening lost alleen ad hoc iets op. Echt bluswater is dieper te boren. Laat de overheid ophouden met het uitkleden van de publieke sector. Onderwijs, politie, de zorg en openbare dienstverlening hebben dringend geld nodig. Dat geld is er wel. Het stroomt alleen nu omhoog. Het moet naar beneden. Respect afdwingen doe je niet door strenger te straffen en meer te dreigen. Het lukt je alleen door al die gewone mensen niet over het hoofd te zien. Laat ze niet aan zichzelf en elkaar over. Bied structuur, kaders en perspectief. Hoe moeilijk kan dat zijn?

egbert van der weide