Afbeelding

Het beste van twee werelden

Column

Noordwijkerhout leerde ik kennen via Noordwijk. Mijn ouders hadden begin jaren '80 een zomerhuisje in Noordwijk aan Zee. Zodra het voorjaar zich aankondigde, gingen we ieder weekend naar de kust. Weer of geen weer: we reden vanuit Dordrecht naar Noordwijk. En als het geen strandweer was, pakten we de fiets. Ik fietste in die tijd regelmatig met hen door de regio.

'Noordwijkerhout is geen Noordwijk. Ik kan hier geen boulevardje pikken', concludeerde mijn vader al snel. Dat perceptievermogen van mijn pa, daar was niets mis mee, ha! Hele volksstammen waren in de periode 'bevriend' met mijn ouders.

Een gratis uitje naar zee is natuurlijk heel aantrekkelijk. Er stond altijd een bed voor je klaar en mijn ouders zijn zeer gastvrij: hapje, drankje... schuif maar aan. Iedereen mocht met z'n zandvoeten binnenkomen. 'Huisje de zoute inval', noemden we het ook wel eens.

Omdat mijn ouders verwend kaartliefhebbers zijn, vonden vele bridge- en klaverjasweekenden plaats in dat zomerhuis. Maar ook daarbuiten. En als de zon scheen gingen de kaarten mee, sprongen ze met hun vrienden op de fiets naar.... Noordwijkerhout. Dat vonden ze toch gezelliger dan Noordwijk. 'Het waait te hard aan zee', was het argument. Maar ik wist wel beter. Hier hadden ze een terras achter glas gevonden waar ze het gezelliger vonden. In Noordwijk heb je natuurlijk legio terrassen, maar daar is de sfeer in het hoogseizoen toch anders vonden mijn ouders. Een tafeltje bezet houden en er aan gaan kaarten, daar doen ze in Noordwijkerhout niet moeilijk over. Wellicht is dat nu niet meer zo, maar dertig jaar geleden werden ze hier niet weggestuurd. Als ze af en toe maar een drankje bestelden.

In de maand april was het natuurlijk dubbel genieten met alle bloemenpracht en het corso. Dan wilde alle 'vrienden' wel naar Noordwijk(erhout) komen, maar dan was er alleen ruimte voor familie. Corso en de bloeiende velden waren traditioneel gereserveerd voor familie.

Oma, opa, tantes, ooms en neven en nichten kwamen allemaal naar de kust. Tijdens het corso zaten we langs de weg. Tuinstoelen mee, iets lekkers en genieten maar. En ook dat gebeurde in Noordwijkerhout, niet in Noordwijk. De strandbeleving, dáárvoor kwamen ze naar Noordwijk.

The best of both worlds.

Uit de krant