Afbeelding
Foto: remco out

Naam en nummer

Algemeen

Zonder nummer ben je nergens. Je huisnummer en je telefoonnummer vertellen wie je bent. Je hebt een kentekennummer, een Burgerservicenummer, een serie polisnummers, een of meer bankrekeningnummers (waarbij ik opmerk dat het hebben van meer rekeningen vaker van gebrek dan van overvloed getuigt), het nummer van je rijbewijs of je paspoort, het wachtnummertje bij de bakker of de apotheek, het ordernummer van al die online bestellingen die je doet en ga zo maar door. Maar zonder naam is ook niks. Ik herinner me die afdelingssecretaresse van een academisch ziekenhuis die al die chirurgen om haar heen maar bleef opvoeden. 'Hoe is het met de heup van kamer 366', vroegen ze haar. Ze wist best wat en wie er werd bedoeld, maar ze hield zich van de domme. 'Welke heup bedoelt u, dokter? Daar liggen vier mensen met in totaal vier linker- en vier rechterheupen. Een naam graag…' We willen dat er bij onze heup of knie een naam wordt genoemd, we willen meer dan alleen maar een nummer zijn. Wijzelf ontbeerden tot voor kort beide: ons huis stond naamloos en ongenummerd tussen huis 19 en huis 23 in. Je kon zien dat er een nummer aan de muur gezeten had, maar dat was verdwenen. Het naamhoudertje in de brievenbusklep was leeg. Men wist ons te vinden, maar toch – er ontbrak iets. Onze jongste zoon en zijn vriendin hadden dat al een tijd geleden voorzien. Op mijn laatst gehouden verjaardag kreeg ik van hen een kaart met '21' daarop. Ten overvloede werd mij daarbij meegedeeld dat dat niets met een leeftijd te maken had. Ik had dat overigens toch niet geloofd… Het kaartje behelsde de belofte dat ik als verjaardagsgeschenk van hen een naambordje en een nummerplaat kreeg voor ons nieuwe huis. Begin januari kwam het ervan iets uit te zoeken en onlangs kwamen ze het cadeau overhandigen. Bescheiden emaillen bordjes, helemaal in stijl bij het huis. Ik heb die bordjes meteen de dag erna gemonteerd. We zijn genummerd en benoemd. Ooit stond er op een huis in Axel te lezen 'Ier weun'n wudder'. Zoiets zeggen die bordjes nu ook.

egbert van der weide

Uit de krant