Troef of geen troef…

Elke religie heeft een eigen jargon. Misschien mist u daardoor de clou van dit stukje. In dat geval is een woordenboek Engels – Nederlands genoeg.

Niet dat de religie die ik afgelopen zaterdag beleed zo veeleisend was. Eigenlijk moest ik niks doen. Al had ik het nog behoorlijk druk voor het zover was. Ik moest op tijd opstaan, met mijn vrouw meedenken hoe zij op deze winterse zaterdag kon reizen nu een stilstaande trein haar oorspronkelijke plannen in de weg stond. Ik ontbeet met de krant op tafel en toen de piano tot twee keer toe een knal maakte vanwege de droogte zette ik er snel een schaal water met een toiletrol in. Dat hielp. Vervolgens reed ik over redelijk gebaande fietspaden naar Lisse waar ik ruim voor 9 uur aankwam op de mij toebedeelde plaats. Daar moest ik tafels en stoelen klaarzetten, kleedjes, speelborden, scorekastjes, bidboxen en cardboards neerleggen en dat alles in de juiste volgorde en samenhang. En natuurlijk de bordjes met 'niet schudden.' Want het waren gestoken spellen en je zult altijd zien dat het toch mensen zijn die al die kaarten opnieuw willen verdelen - wat funest is voor een eerlijke uitslag. Rond half 10 kwamen de eerste deelnemers binnen en toen ik de alle aanwezigen de nodige instructies had gegeven en zij klokslag 10 uur aan het kaarten gingen, begon mijn niets-doen. Zes rondes lang kwam er telkens een verse ploeg van 24 mannen en vrouwen binnen en wanneer die aan het spelen waren zette zich mijn ledigheid voort. Er heerste dan zo'n drie kwartier lang een kalme rust en een serene stilte in het etablissement. Nooit liepen de gemoederen hoger op dan een bedaard verzoek aan het bedienend personeel om nog een versnapering. Je hebt aan bridgers doorgaans geen kind.

Een vreedzame religie. Wat zou het niet mooi zijn, bedacht ik, als we de groten der aarde hun wapens en macht lieten inleveren teneinde hun geschillen en onenigheid te sublimeren, te stileren tot een potje bridge. Poetin, Erdogan, Kim en Trump. Of die laatste toch niet? Hij zou het zwaar te verduren krijgen. Elke ronde weer die pijnlijke vraag. Wat spelen we: trump? Or no trump?

egbert van der weide