Het is niet alles goud wat er blinkt

Wist u dat dat juist ook geldt voor goud zelf? Wat wij goud noemen (die ring om uw vinger, uw oorbellen of dat kruisje aan je ketting) bestaat doorgaans slechts voor 58,3% uit zuiver goud. Vooruit, als u zich 18-karaat kunt veroorloven is dat 75%. Zuiver goud, leerde ik op school, is te zacht om mee te werken. Met minder dan die 58,3% mag het geen goud meer heten. Werkbaar goud, goud waar je wat mee kunt, heeft een onder- en een bovengrens aan goudgehalte. Democratie kun je het goud onder de staatsvormen noemen. Alle andere vormen mogen zelfs geen bronzen medaille krijgen. Oligarchie, tirannie en andere vormen van totalitarisme, plutocratie, anarchie, het haalt het allemaal niet bij de vorm van democratie die te onzent gangbaar is. Die parlementaire democratie is natuurlijk wel een mengvorm – een legering. Geen zuiver goud dus. Anders is het niet werkbaar. Aan de democratische legering zit een ondergrens. Wanneer de democratie belachelijk wordt gemaakt door wie dan ook (in het ergste geval: door politici zelf…) of wanneer de heren en dames bestuurders en volksvertegenwoordigers al te zeer hun eigen gang gaan en wij vanzelf onverschillig en cynisch worden, is de ondergrens in zicht. Of wanneer we uit luiheid en gemakzucht niet meer gaan stemmen. Dan is elke verkiezing een wassen neus. Er is ook een bovengrens. We kunnen moeilijk over van alles en nog wat met z'n 17,2 miljoenen vergaderen – laat staan dat we het dan ook eens worden. Het is wel 100% democratisch dat we allemaal overal in gemengd worden, maar u snapt zelf wel dat het niet werkt. Zulke democratie gaat aan zichzelf ten onder. Sommige politici lijken daar op aan te sturen, onder het mom van 'meer democratie…' Nu roept er iemand: het referendum dan? Als u het mij vraagt: een te hoog gehalte aan democratie. Het werkt niet. Het wekt verwachtingen die niet waargemaakt kunnen worden. Wilt u echt het beste uit de democratie? Wees een betrokken burger. Denk na. Doe mee. Hou je op de hoogte. En ga stemmen natuurlijk. Al moet u daar in Noordwijkerhout nog even op wachten…

egbert van der weide