Coöperatie

Als vroegste herinnering hieraan, is het feit dat om de week een imposant grote man in een leren jas, op de motorfiets, bij m'n vader geld kwam brengen. Het was het melkgeld van de Coöperatieve Melk Centrale. Later kwam een dochter van die meneer Barnhoorn uit Noordwijk. Toen Pa bollen ging telen, kwamen de inkopers van de grote bollenexporteurs in de winter op bezoek. Onder het genot van een dikke sigaar en een jenevertje werden de zaken dan beklonken. Niemand die dacht aan de mogelijkheid van niet-betalen. De crisisjaren en de oorlog brachten daar verandering in. De bollenveilingen gaven meer zekerheid in ruil voor een paar procentjes extra aan commissie. Dan de bloemenveilingen. Altijd al coöperatief geweest. Zij het dat ze, ieder apart, moesten vechten om hun leden binnen boord te houden. De veilplicht was heilig. Daar is nu wel wat veranderd. Enkele grote tulpenbroeiers uit Noord-Holland hebben hun lidmaatschap opgezegd. De veiling was hen te duur geworden. Ze vergaten dat ze dan ook voor eigen fust en transportmiddelen dienden te zorgen. Na heel veel getouwtrek heeft de bloemenveiling toch differentiatie in de tarieven voor grote en kleine aanvoerders aangebracht. De betalingszekerheid blijft overeind! Op bezoek bij kwekers in het buitenland kunnen ze hun oren bijna niet geloven, als wij vertellen iedere week ons geld te krijgen. Talloze faillisementen in de bloemenhandel hebben iedereen hier wakker gehouden! Aanleiding voor mijn verhaaltje is de ondergang van Piet Bakker. Heel wat kwekers hebben hun teelt op zijn handel afgestemd. Zie dan maar weer eens een ander gaatje voor je producten te vinden. Als altijd blijft de vraag wie het gelag betaalt. De banken zitten het dichtst bij het vuur. Is het soms de vrachtrijder, de dozenman, de uitzender, of weer de kleine kweker? Hopelijk deed hij handel via de coöperatie! Aad van Ruiten