Afbeelding
Foto: remco out

Een Kerstpreek uit het jaar nul

Algemeen

Even voor de duidelijkheid: er is dus nooit een jaar nul geweest. Ooit heeft men bedacht de geboorte van Jezus als een punt nul te zetten in de tijdrekening. Het jaar voorafgaand aan die geboorte noemde men: het eerste jaar vóór Christus, het jaar vanaf zijn geboorte: het eerste jaar nà Christus. Nog even afgezien van de vele vragen die je historisch en theologisch bij dat feit kunt stellen. Maar het jaar nul is wel spreekwoordelijk waar geworden. Het staat voor alles wat hopeloos achterhaald is. Je kunt gordijnen/een kapsel/een jurk uit het jaar nul hebben. En geloof me, dat is geen aanbeveling. Ook een predikantentoga is wel eens klederdracht uit het jaar nul genoemd. Dat klopt dan ergens wel, want dat ding heeft wortels in een ver Romeins verleden. Maar ook in dit geval geldt het niet als compliment. Nog even en het ambt van predikant komt terecht in het rijtje postbode, duivenmelker, bankbediende en molenaar. Er is hooguit nog emplooi voor predikanten op de markt van oude ambachten, een braderie of het Openluchtmuseum. Ik heb al een aanvraag lopen bij Unesco: de predikant als immaterieel erfgoed dat verloren dreigt te gaan. Is dat erg? Welnee. De apostel Paulus kon in zijn dagen ook niet leven van zijn ambt. Hij verdiende bij tijd en wijle de kost als tentenmaker. De dominee gaat eindelijk een vak leren. Wat wel erg is, dat Kerst punt nul meer en meer verloren gaat. De fondantkorst van de commercie heeft ruimschoots gewonnen. Ik geef het eerlijk toe: ik eet zelf ook niet vegetarisch met Kerst… Maar in een wereld vol mensen die hun menselijkheid het liefst willen vergeten, in een wereld waar voor medemenselijkheid geen plaats meer lijkt te zijn, is de boodschap van een God die juist mens werd nodig als nooit tevoren. In een niets en vooral: niemand ontziende race naar boven en naar voren, raakt het kleine en beschadigde en verlorene vergeten. Ieder voor zich. Kerst punt nul is nou juist: God voor ons allen. Maar dit is het goede nieuws: ook als wij dat niet meer weten, dan nog houdt Hij zelf daaraan vast…

Egbert van der Weide

Uit de krant