Rijnsburgers

Waar ook ter wereld iets te verkopen is, ontstaat een marktplaats. Als wij op vakantie in het buitenland zijn, lopen we er maar al te graag rond. Vaak heel kleurrijk en vooral gezellig. We mochten vroeger, als het vakantie was, met onze Pa mee naar de vrijdagse veemarkt in Leiden. Ik herinner me het café waar de opkoper van een vleesfabriek de koeien en varkens contant afrekende. De dikke beurs met geld hing aan een kettinkje om zijn nek. De meeste deals werden met handjeklap en een jenevertje beklonken.

In de bloemenwereld werd het vermarkten van de bloemen al lang geleden omgezet in een veiling. Ik bracht mijn eerste bloemen naar Rijnsburg. Wat een ervaring; veilingmeester Henk Iterson noemde alle handelaren bij hun voornaam.

Kom daar nu eens om! In die tijd, er waren nog geen grote koelcellen in de veiling, bracht ieder zijn bloemen s'morgens vroeg, netjes over leggen op de veilingkar, de mooisten bovenop, kijken wat de collega's brachten en dan een bakkie koffie met een gevulde koek in de kantine. Je was immers nog nuchter.

Van die nostalgische tijd is weinig meer over, zij het dan dat er in de kantine van Rijnsburg elke morgen nog een groepje oudgedienden zit voor een praatje. Natuurlijk gaat het over vroeger, de beste prijzen, slimme kwekers en vooral rijke handelaren. Feit is dat, ook nu nog, de bloemenhandel voor een groot deel gedaan wordt door families met een Rijnsburgse achtergrond. Het is hen met de paplepel ingegoten. Lijnrijders, die s'zondags in de middag of avond vertrekken om overal in Europa heel vroeg de verse bloemen af te leveren. Soms 2 of 3 nachten in de auto slapen, kortom heel veel van huis zijn. Vergeet de tussenhandelaren niet die bijna hun hele leven s'morgens om 4 uur beginnen. Vóór de veiling wordt de meeste handel gedaan, zeggen ze.

Hoe de toekomst er uit zal zien, is gissen. Met de moderne communicatiemiddelen kan iedereen van ver op de klok kopen. Of ze er genoeg verstand van hebben, blijft de vraag. Daar heb je toch weer Rijnsburgers voor nodig!

Aad van Ruiten