Afbeelding

Kruiwagen

Column Bollenpraat

Overal in de wereld proberen mensen wat te verkopen aan toeristen die langskomen. In Kenia zaten kinderen achter een paar zakken aardappelen en in Cuba verkochten ze een streng knoflook. In Holland is het al niet anders. Als het appeltijd is, staat in de Betuwe de kruiwagen langs de weg, in de kersentijd was het ook al zo. Wat te denken van de slof aardbeien in Brabant en de meloenen nu in de NOP.

Dichter bij huis, in de Bollenstreek, is het niet anders. In de bloementijd, vroeg in het voorjaar, de kraampjes met tulpen. In het weekend zit er dan meestal een klein ventje of meisje bij die vol verwachting elke auto gadeslaat. Misschien beet!?

Ik herinner me de tijd, lang geleden, dat we, met kloppend hart, met de eerste narcisjes langs de Gooweg stonden. Had je geluk, dan kon je s'maandags naar vrouw Deut in de Kerkstraat voor een paar toverballen! Onze kleinkinderen zijn eigenlijk niet anders als wij vroeger. Ze moeten er de handen voor uit de mouwen steken. Opa heeft sierfruit gezaaid, maar daarna moet ook gewied worden! Brandnetels prikken lelijk. Nu staat de kruiwagen langs de weg, moet vol blijven! Dus met volle moed oogsten. Verschil met vroeger is dat ze niet dromen van toverballen maar van heel andere dingen, die kan je nooit met de opbrengst uit dat centenbakje kopen. Bovendien moeten ze steeds met z'n drieën delen. Komt nog bij dat de inhoud van het bakje lang niet altijd overeenkomt met het neergezette aantal sierfruit. Laatst was de hele kruiwagen verdwenen, die hebben we nu vastgebonden. Zo hopen we dat onze kleinkinderen, door wat te verkopen in hun kruiwagen-winkeltje, het besef krijgen dat niks vanzelf gaat. Opa heeft het er maar druk mee.

Aad van Ruiten

Uit de krant