Column Uitgeweid: Tien jaar later…

In de nazomer van 2007 kregen we de sleutel van de pastorie. Daar moest het een en ander aan gedaan worden. Kozijnen en deuren schilderen, muren en plafonds, een nieuwe wc en badkamer, nieuwe tegels in de keuken, en overal nieuw parket, laminaat of vloerbedekking. Een hele klus.

Heel wat dagen in augustus en september werden er aan besteed, met hulp van familie en vrienden en een aantal Noordwijkerhouters. We ontdekten de zaterdagse zomertoeristendrukte. En natuurlijk de kermis. Een hardhandige kennismaking was dat: je komt vrolijk aanrijden om te gaan klussen in je nieuwe huis en dan blijkt de Herenweg helemaal afgezet. Je staat te witten voor het oog van honderden voorbijgangers, op weg naar of terugkomend van de kermis. Je wilt sleutels laten bijmaken en iets te eten halen, maar de winkels zijn dicht. De muziek waarop je staat te schilderen wordt overstemd door de omroeper bij de wielerronde. Het was een vuurdoop: welcome to Noordwijkerhout! Ik ben, dat weet u, opgegroeid in een wereld waar kermis, carnaval, cafébezoek en ijsjes op zondag volstrekt not done waren. Mijn eerste column over de kermis schoot dan ook tenminste bij één dorpsgenoot in het verkeerde keelgat. Bijna was ik met pek en veren naar Staphorst of de Veluwe gejaagd. Gelukkig kon het merendeel van de Noordwijkerhouters mijn humor beter waarderen en mocht ik blijven. Nu vertrek ik toch. Dit huis is straks voor iemand anders. Mijn vrouw heeft ooit voorgesteld de pastorie van de Witte Kerk 'Het Witte Huis' te noemen. Er loopt dus iemand rond die ook dat eerder hoogmoed dan humor noemt. Maar hij kan tevreden zijn: nog even en we zijn weg. Jammer voor hem dat mijn stukjes blijven. En ik, ik ben inmiddels gehecht geraakt aan alles-op-onstuur in die eerste week van september. Ik zal de kermisgangers missen, en de dranghekken, en de dinsdagavond dat je in 't durp moet zijn. De dame die mij ooit toevoegde "u bent geen Noordwijkerhouter!" (na een ander stukje, waarin ik schreef over 'ons dorp') kan ook gerust zijn. Ik verhuis. Maar ik word een echte ex-Noordwijkerhouter: ik kom terug als het kermis is!

egbert van der weide